Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum olduğum yerde sayıyorum
sürekli
yüküm kendimden ağır
aslında içimdeki ummanlarda
ne denizler kuruyor ömrümün
baharında çiçekler açacakken
solmuş gün yüzü görmemiş
tuttuğum dal kırılmış
tek bir zerresi bile
kalmamış elimde
dikeni ile yekpareyim
dar vakite sığdırılan aşklarda
zamanın da kavrulurken
yangınlarda ne
Veryansınlar biriktirdim
gözlerimde damla damla
akan ardı sıralara
beynimi kemiren sitemler yetiştirdim
isyanlardan kurtulmak istercesine
tırmanmaya çalıştım şahikalara
bir adım gerideyim
hep bu skor da
sürekli ilerlerken
yere düşen çukura batan
ayağıma takılan engellerle
umut kırıntısı arıyorum bir hiçliğin ortasın da
görmeyi bekleyen ruşendilim
değirmenlerimde acılar öğütulüyor
yazımı kışa çeviren buzlar sarkıtlar
dikitlerle bir olmuş etrafımı sarmış
toz bulutları güneşimi söndürmüş
tomurcuklanmaya hazırlanan
akasyalara sarmaşıklar tünemiş
can kırıkları arasında narh ı yekta bu
beden oyuncağı elinden alınan
bir çocuğun
gözyaşlarında sine sine akan yağmurum
çıkmaz sokaklarda annemi arıyorum
Puslu gecelere soruyorum
gelmeyeceğini bile bile
Gemilerim vurgun yemiş
mutluluk kıyılarımı su basmış
hayallerim kundaklanmış vahalarda
bulunmuş büyüdükçe sırra kadem basmış
(
Büyüdükçe başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
6.04.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
