DÝLENCÝ  ( ruh suretlerinde kalbimin yelkenleri )  

Sertan her gün ayný yoldan gidiyordu iþine. Genelde mutlu bir adamdý. Takým elbisesini titizlikle ütüler iki çizgi yapmamaya dikkat ederdi. Onun için önemli olan þey ; saðlýk ile hayatýný sürdürmesiydi. Bu sebeple lüks arabasýný bile otoparkta býrakýyor Antalya’nýn sokaklarýnda keyifle deniz havasý alýyordu. Zaten araba ile yolda giderken insan o kadar güzel anlarý kaçýrýyordu ki gereksizdi. Martýlarýn denize iniþini o an da dondurma dükkanýna koþan çocuklarýn cývýltýsý, sevimli bir köpeðin insanlarýn onu sevmesi için yaptýðý türlü þirinlikler ve daha nicesi..Araba acelesi olan ruhlar için tasarlanmýþ mekanik ve soðuk bir araçtý ve Sertan’ýn tarzý deðildi.Yine keyifle Maraþ dondurmacýsýnýn önünden geçti.Çocuklarýn þen kahkahalarýný görünce çocukluðunu anýmsadý.Diðer çocuklar gibi olmamýþtý.Zenginliði hiç güç olarak görmemiþ hep kendi gücü ve çalýþkanlýðý ile bir yerlere gelmeye çabalamýþtý.Bir gün babasýyla dondurmacýya gittiklerinde dondurma alamayan çocuklarý  görüp ‘’baba onlara dondurma alalým mý ? ‘’sözleriyle ailesinden taktir görmüþtü. Sýrf bu yüzden evine hizmetçi bile almýyordu. Ayda bir gelen temizlikçi kadýn düzenleme için yeterliydi. Kendine yetebilmek kadar güzel bir þey var mýydý ?

  Sokakta yürürken karþý kaldýrýmda dilenci bir anne ve kýzý gördü. Duvarýn köþesine sinmiþ þekilde duruyorlardý. Baþlarýnýn da önde olmasý çok ilginçti. Sertan durumu anlayamadý hal bu ki sokakta gördüðü bütün dilenci tipleri insanlarý aðlamaklý seslerle zorlayan, ajitasyon ile beslenen kiþilerdi. Ama bu anne kýz önünden geçen kimseye ‘’o seslerle ‘’yaklaþmýyordu. Sadece küçük kýz çocuðunun elinde bir karton vardý. Küçücük elleriyle onu tutuyordu. Sertan, kafasý karýþmýþ bir þekilde karþýdan karþýya geçti. Onlara doðru ilerlerken önlerinden geçip gidenlerin onlarý hayalet misali görmediklerini fark etti. Sanki saydam bir duvar gibi çýlgýn kalabalýk önlerinden akýp gidiyordu.Ýþte dedi Sertan ‘’Bir yere yetiþmeye çalýþan, hayatýn tadýný anlamadan yaþayýp giden maðdur ruhlar ‘’ Anneannesi öðretmiþti aslýnda ona bu duruþu.Ne asil bir kadýndý Mahmure haným kelimelere yetmezdi.Evdeki tüm hizmetçilere iyi davranan kehribar rengi incilerini boynundan çýkarmayan ve hayata dimdik bakan o yeþil gözlü güzel kadýn…Kütüphane odasýna her Sertan’ý çaðýrdýðýnda güzel bir hikaye dinleyeceðini bilirdi bu býcýrýk.

O gün yine küçük çýrpý bacaklarý ile anneannesine koþmuþ sevgiyle sarýlmýþtý. Mahmure haným bu zeki çocuðu çok severdi. Hep yaþýndan büyük sorular sorar herkesi þaþýrtmayý baþarýrdý. Sertan yine anneannesine meraklý bir bakýþ atmýþ hiç beklenmedik zor bir soru sormuþtu. ‘’Anneanne para nedir, neden annem babam beni para için her gün yalnýz býrakýyorlar ?? Yaþlý kadýn bu soruya hiç þaþýrmadý. Zaten torunun farklý bir çocuk olduðunu biliyordu. Usulca gülümsedi ’’ Gel otur bakalým’’ dedi. Bak çocuðum para ihtiyacýmýzý almak için kazandýðýmýz ama fazlasýný istediðinde seni köleleþtiren bir þey. Banka hesaplarýnda rakamlar topluluðu ama iyi þeyler için kullanýlýrsa dünyanýn en büyük gücü evladým. Sen hep iyilik için kullan ‘’ demiþti. Ýþte yýllar geçtikçe anlamýþtý ki bu deneyimli yeþil gözler yine haklý çýkýyordu.

 Karþý kaldýrýma geçtiðinde büyük adýmlarla yavaþ yavaþ köþeye yaklaþtý. Gerçekten de baþlarý önlerine eðik hiç sesleri çýkmýyordu bu anne kýzýn. Küçüðün elinde tuttuðu kartona doðru yaklaþtý. Kartonun üstünde ‘’Okul masraflarým için yardým edin ‘’ yazýyordu. Sertan kadýna sýcak bir ‘’merhaba’’ dedi. Fakat birazdan yaþayacaklarý onu derinden üzecekti. Kadýn kafasýný kaldýrdý ama hiç cevap vermedi. Tekrarlanan bir merhaba kelimesi düðümü çözdü ve kadýn el iþaretleri ile bir þeyler anlatmaya çalýþtý. Kýzý da ayný þekilde hareketler yaparak gözlerinin içine derin derin baktýlar. Anne ve kýzý dilsizdi. Fakat nasýl olur da dilenmek gibi zor bir þeye kalkýþmýþlardý. Sertan çömeldiði duvar kenarýndan kalktý. Cebinden çýkardýðý elli lirayý kutuya attý. Fakat bu tabi ki çözüm deðildi. Bu çözümü de kesinlikle bulacaktý.

Tüm mesai boyu o kýz ve annesini düþündü. Birçok dostu arkadaþý vardý onlar yardým edebilirdi. Ama bu iþi çözüme ulaþtýrabilecek tek dostu ‘’eski okul arkadaþý’’ olan Esra idi. Akþam yine iþten dönerken anne ve kýzýn kutusuna para býraktý. Anne ve kýz sabah gördükleri bu gülümseyen temiz yüzlü adamý tekrar görmekten mutluluk duyup gülümsediler. Ýþte o an Sertan anlamýþtý bu gülümseme gerçek kurtuluþun ilk iþaretiydi. Eve gelir gelmez hemen telefona sarýlýp dostuna konuyu açtý. ‘’ne gerekirse ben halledeceðim Esra çöz bu iþi ‘’ diyordu. Esra konuyla titizlikle ilgileneceðini þimdi sakin olmasý gerektiðini söylüyordu.

Bir hafta sonra güneþ Antalya’nýn turkuaz mavi renklerine vurduðunda güzel bir sabah doðmak üzereydi. Sertan gözlerini ovuþturarak yataðýndan kalktý. Pencereyi açtýðýnda keskin iyot kokusunu ciðerlerine çekerek ‘’iyi ki sigara içmiyorum diye düþündü. Yine tüm titizliðiyle iç odaya giderek pantolonunu ütüledi. Buzdolabýnýn kapaðýný açarak akþamdan hazýrladýðý peynirli tostu ve portakal suyunu alýp balkona çýktý. Konya altý sahilinde insanlar kalabalýklar halinde spor yapýyorlar ve denize giriyorlardý. Evden çýktýðýnda ise aklý küçük kýz ve annesindeydi. Ne olmuþtu acaba ?? ses seda yoktu iki gün önce gittiðinde duvarýn köþesinde de kimse yoktu. Hýzlý adýmlarla yürümeye baþladý. Köþeye geldiðinde ona doðru gülümseyen kadýný gördü. Çok farklý olmuþtu güzel kýyafetler giyiyordu ama küçük kýz yanýnda yoktu. Bu duruma anlam veremedi. Kadýn birden elini kaldýrarak iþaret parmaðý ile karþý kaldýrýmý gösterdi. Sertan baþýný çevirdiðinde ise o kadar güzel bir tablo ile karþýlaþtý ki… Küçük kýz okul çantasý ve üniformasý ile ona doðru gülümsüyor eski okul arkadaþý Esra’nýn elini tutuyordu. Küçük adýmlar mutluluða doðru kollarýný açarak koþtu…    

                                                                            05.10.2015

                                                                                          ALÝHAN ALTITAÞ