Anla Lili ben ötelerin ötesindenim
Ben kainatın efendisine köleyim

Eskilerin bulduğu köhnemiş bir ayna
Özlemim bir yılan gibi sarılmış boğazıma

Ben dedim ya işte ötelerdenim
Kah senin gökyüzünde kah pencerenin içindeyim

Ben kırık bir aynayım Lili
Görüntüler de paramparça hani

Kiminde gerçeğim kiminde sanalda
Kiminde uzunum haddimden, kiminde kısa

Çok şey söyleler sana benden yana
Gel inanma onların ağzından çıkanlara

Sen her sabah dikilip karşıma
Yeni çekilen bir rimel de oldum kaşlarına

Eskitti beni hayalin aynalar çıkmazında
Kafamın içinde seninle yaşayan o şehir aslında

Sen tam da o zaman gidersin ya 

Kaç bin kez kapatıp kapıları yüzüme
Ben aynada kalmışım yalnız resminle 

Yakınlaştıkça ben uzaklaştın hep benden
Diyemedim yine bir şey; ketum olan ben

Payot'un yanında, Aristo'nun kitap kilerine
Seni aradım pencereler penceresinde 

Haklı çıktı bütün haksızlar hele de Muarice
Yeniden doğdum ben senin her mucizende

*aradığın kendini yazamadım ama sen anla ve kimseye de söyleme*

Güneş'i yansıttığımı sandım sen her karşıma dikildiğinde
Haklı çıktı yine Platon da, Farabi de...

Beni bende bırakıp da gitme
İster yaşadığın şehirde ister yaşattığın şehirde

Burdayım işte ilk günkü gibi hem de
Sen aynaya baktıkça beni göreceksin gözlerinin içinde

Sen Güneş'ten sonra dünyama kaç köşeli yıldızsın
Rüyalarda parlayan hakikatte ruhuma yansıyan 

Bir deniz gibi güzelliğin sen bilmesen de
Eskidim işte güzelliğin ile bu sensiz şehirde

Nice günahlara şahidimi ve sevaplara nice
Başkenti senin adıdır dünyamın her yerinde

Karşısına dikindiğin bu adam çocuk hâlâ
Ölümün peşine takılıp geldi bu yaşlara

Sonra sığdı işte kalbinden yapılı odandaki aynaya
Kurtulayım desem de bir eser buna engel ama

Çıksam karşına ve bir buz dağı gibi erisem
Ben söylemesem de bütün şiirlerde illa ki sen

Ah Lili
Güzelim, sevdiğim, biten ömrümün geri gelmezi

Geçen her saniye güzelliğinden
Bir dakika kurban edilir aniden

Saatler durur sende çalışmazlar
Senin ismini yazsam yine de anlamazlar

Sen öyle ki sen diye seni anlamayız
Çözdüğümüz çocukların içinden biz çıkarız

Eğersen uzaklaşırsın benden
Anlamım olmaz eksilir gövdem 

Ölmektir bunun adı, okuma!
Daha kavuşmadan ölünmez, unutma

Kırıktır ve eşini bulmaz hayallerim
Hep bir parçası eksiktir gerçeklerin

Ben neyim senin yanında 
Tam da işte şu anda

Şehrin önünde  ölümünde yanlış
Bir sen yalnızsın bir de ben yalnız

Aynalar kırılmasın da ne yapsın 
Sen eksik kalan tek yanımsın

Asılmışlar benden bir cellat tarafından tavanlara
Bir şair tarafından balkonlara 

Delirmiş çocuklar saatlerce bakıp bana
İçimde ve odandaki işte o ayna

Sormayın kaç köşemden kırıldığımı
Senin gülüşün Güneş'in de bir parçası

Anlamazsın, İstanbul değil artık sensin
Şiirlerimde kendini okuyan tek kişisin 
 
Özleyince kalk sarıl benden yapılı aynana
Daha etmedim size veda

Asılı kalmış köşemde sevdan
Liliyar, ikimizin şiiri gelen adam koşan kadın 
( Aynalı başlıklı yazı Efrahim tarafından 21.04.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.