AKLIM ÇOK ÝMKANIM YOK

     Dürüstlüðün ahenk bulduðu, sadakatin vefayla boyandýðý bir vakitte bir adam vardý.

     Bu adam genç yaþta olmasýna raðmen bilgili ve akýllýydý. Düþünceleri pak, yüreði mertti. Bulduðu her iþte çalýþýyor, ailesinin geçimini saðlýyordu ve elinden geldikçe de etrafýnda ki insanlara yardýmcý olmayý, onlarý mutlu etmeyi seviyordu.

     Yoksulluðun bir alev gibi sardýðý ülkeyi onu da etkilemiþti. Eskiden iyi, kötü iþ buluyordu. Ama artýk o da kalmamýþtý. Sanki bir fýrtýnaydý yaþananlar ne var ne yok silip süpürmüþtü. Arkasýnda sadece açlýk, acý ve hüznü býrakmýþtý.

     Genç adam günlerce, haftalarca düþünüp durdu. Hem kendisini hem de sevdiklerini bu yoksulluktan kurtarmalýydý. Ve bir gün aklýna bir fikir geldi. Ama bu fikrini karþýlayacak parasý yoktu. Çevresinden borç almak istedi. Onlarýn durumu da belliydi. Kimse kendisine yardým edecek göçte deðildi.

      Bilge adam þehre gidip orda bir çare aramaya karar verir. Þehre gider ama orda da durum aynýdýr. Yoksulluk çelik bir elbise gibi herkesi sarmýþtýr.

      Bilge adam orda da iþ bulamamýþ aç ve susuz sokaklarda yalnýzlýðýyla bir baþýna kal kalmýþtý.

      Belli bir vakitten sonra genç adam artýk sürekli ayný þeyi tekrar edip durmuþ. “Aklým çok imkaným yok.” Bu cümle dýþýnda aðzýnda baþka bir kelime çýkmýyor. Gittiði her yerde de bu cümleyi tekrar edip duruyordu.

      Yine bir gün kaldýrýmda gezerken ayný cümlesini tekrarlamýþ. Bu durum bir bakkalýn dikkatini çekmiþ ve genç adamý içeriye çaðýrmýþ.

     - Aylardýr seni izliyorum. Sürekli ayný þeyi tekrar edip duruyorsun. Derdin nedir, ne istiyorsun?  Diye sordu bakkal.

     Bilge adam ise yine ayný cümleyi tekrar edip durdu.

     - Aklým çok, imkaným yok.

     Dükkan sahibi.

     - Tamam ne istiyorsan? Söyle de sana yardýmcý olayým.  

     Genç adam kendisinden bir miktar borç para istedi. Bakkal

     - Ne kadar lazým diye sordu.

     O zamanýn parasýyla eli kuruþ dedi bilge adam. Bakkal üstüne, baþýna bakmýþ kendince demiþ ki yoksul birine benziyor. Ailesine un, yað, þeker, yiyecek alacaðýný düþünerek açmýþ kasayý ve eli kuruþu genç bilge adama uzatmýþ. Genç adam da bu parayý borç olarak aldýðýný on gün sonra borcunu fazlasýyla geri getireceðini söylemiþ ve þehirden ayrýlmýþ.

     Bilge adam þehirden ayrýlmadan önce bir haftalýk suyunu, yiyeceðini, bir tüfek, kurþun, kürek, bir de küçük bir elek alýp ortadan kaybolmuþ.

     Þehirde onu tanýyanlar ya öldü ya da köyüne geri dündü diye düþünmüþler. Bilge adam ise kuþ uçmaz, kervan geçmez bir deniz kenarýnda hendek kazýp içine girmiþ, orda saklanmýþ. Saklandýðý yerde güneþlenmek ve dinlenmek için çýkan deniz  hayvanlarýný öldürmüþ. Bu durum ta ki kurþunlarý ve yiyeceði bitene kadar devam etmiþ.

      Bir hafta sonra genç bilge adam saklandýðý yerden çýkmýþ. Öldürdüðü deniz hayvanlarýný toplamýþ ve boðazlarýndaki inci tanelerini almýþ.

     Onuncu gün elinde küçük bir kese ile borç aldýðý bakkalla geldi. Bakkal sahibine

     - Al bunu tart yarýsý senin, yarýsý da benim. Dedi.

     Küçük keseyi güren bakkal ilk baþta bunu kabul etmemiþ ve merakýndan sormuþ.

     - Bu küçük kesenin içinde ne var?

     Genç adam

     - Aç bak dedi.

     Bakkal sahibi küçük keseyi açýnca gözlerine inanamamýþ. Çuvalda inciler varmýþ. Tüm serveti daha bir inci tanesi etmezken, bu adam ona yarýsýný veriyor.

     Meraklý bakkal dayanamayýp bilge adama sormuþ. 

     - Bunlarý nerden getirdin?

     Bilge adam

     - Hani sana diyordum ya aklým çok, imkaným yok. Ýþte sen bana imkan verdin bende sana hakkýnýn fazlasýný getirdim. Dedi.

     Ve ardýndan köyünün yolunu tutmuþ. Genç adam ve sevdikleri mutlu yaþamlarýna devam etmiþler.