Kar beyazı artık hevesle tuttuğun
 elim buz gibi soğuk ayaz vurdu yüzüme 
solgun entarimin rengi kış güneşi
 Vakitsiz zamanlarda kimler gelmiş 
kimler geçmişti oysa bir mecnun dum 
leyla olmaya razıydım

 geride kalanlara arkamı dönmüştüm 
 her şey güzel olacak sandım
 seni gördüğümde ballandıra ballandıra 
anlattım gelene geçene öğütleri 
dinlemedim kör kütük âşıktım 
Gitmezsin sandım yine aldandım
 yine kandım 
 biliyordum belki de mutlu son 
uğramaz bana hissettim ama 

işte gözümün önünde
 bir kitap kafka nın milenaya
 yazdığı mektuplar sırasıyla 
dururken bir sevdanın pimini 
çekemezdim çekemedim 
mesafelerinde önemi yoktu
 kafka öyle demişti milenaya 

yazarken aşk ile tutku ile bağlandı 
 yazdı sürekli cevap gelmedi 
bazen vazgeçmedi 
ilham oldu bana 
şairin satırları kimbilir
 oyuzden belki de bu kadar

 sevdim seni uzaktan sevmek te
 güzeldi senin aşkınla uyanmak ta
 sevdan uğruna yanmak ta 
kaderdendi yalnızlıktan aldım gücümü 

senin yokluğunda sarıldım ona
 bir basamak oldu merdiven dayadı 
güçsüz adımlarımda yanım da
 yalnızlık tuttu elimi yürüdüğüm
 banklarda oturdu benimle 
hiç yalnız bırakmadı  
Oda anladı gelmeyeceğini günler
 sonra direndik her türlü zorluğa 
yalnızlığımla 
( Yalnızlık başlıklı yazı ebru çimen tarafından 26.04.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.