Bugün de özledim seni.

Bir saat önce de.

Bir dakika evvel de.

Elimde değil seni özlememek.

Açlık hissi gibi bir şey bu ama hiç doymuyorsun.

Susamak gibi ama hiç de susuzluğun gitmiyor.

 

Uzak durmak iyi geliyor bize.

Konuşunca hep bir öfke…

Hep bir tartışma…

Böyle diyorsun daima, bahanen bu.

Oysa hiç bilmediğin kadar çok seviyorum seni, aklının ötesinde…

Yıldızları say istersen, sayabildin mi?

İşte o kadar çok seviyorum seni.

Ya da karıncaları say, milyonlarca, milyarlarca, sonsuzca…

Onlardan da çok desem sana, inanır mısın bana.

 

Ne kadar uzak dursan da, görüşmek istemesen de içimdeki Sen’e müdahalede bulunamazsın.

Alın yazısı silinebilir mi, mümkün değil!

Seni sevmediğimi düşünebilirsin ama içimin her karışını anlayamazsın!

Ancak ve ancak yüreğime karış karış değeceksin ki beni tam olarak anlayabilesin.

Benim hakkımda hükümler verebilirsin ama bunların doğruluğu sana göre olur.

Geçerli olmaz yani.

 

Bak yine özlüyorum seni.

Adını dahi duyunca kirpiklerim nemleniyor.

Dudağım bükülüyor.

Boynum düşüyor.

İçim perişan oluyor özlemekten sanki yağmur yağıyor içime.

Ve ben o yağmurda sırılsıklam oluyorum sensiz.

Üşüyorum.

 

Kimsenin olmadığı uzak mı uzak bir yerde olmak isterdim seninle.

Bir dağ başı da olabilir, bir deniz kıyısı da…

Bir ormanın derinliğinde de yaşayabilirim ama seninle.

Bu bir çöl de olabilir, kutupta bir yer de…

Her neresi olursa olsun olduğun her yere bahar olursun.

Çöl de olsa kutup da…

Varlığın nimettir bu dünyaya.

Attığın her adım bastığın toprağa bahşedilmiş bir güzelliktir.

 

Bu özlem hiç eksilmiyor içimde.

Bir çift görmeyeyim el ele, kol kola…

İki gözüm iki çeşme oluyor anında.

Aklıma düşüyorsun hemen, yokluğuna sarılıyorum.

Nasıl da güzel özlüyorum seni. Saçını rüzgâr biliyorum, gözlerini orman yeşili zannediyorum,  sesini huzur veren bir ilahi kabul ediyorum. Kalbini dünyanın en kıymetli hazinesi ilan ediyorum.

 

Hiç bitmesin istiyorum sen özlemi. Kanatsa da ruhumu, ağrıtsa da canımı, diken olup batsa da yüreğime, Azrail olup alsa da canımı, toprak olup örtse de üstümü itirazsız kabul ediyorum. Yokluğuna üzülmüyorum çünkü her anında yokluğunun seni düşünüyorum. Başıma gelen en güzel şeysin. Ve başıma gelen en güzel şeyi rabbimin bana vermiş olduğu en güzel hediye olarak kabul ediyorum.

 

Bugün de özledim seni.

Yorulmadan…

Usanmadan…

Kanmadan…

Doymadan…


 

 

 

 

 

 

( Adını Dahi Duyunca Kirpiklerim Nemleniyor başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 29.04.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.