YOKSUN
Yine
yağmur yağıyor bu şehirde;
Sensizim,
Sessizim,
Kimsesizim.
Aklımı
alıp gittiğinden beri;
Hissizim,
Kalpsizim,
Dertsizim.
Kimse
kalmadı sokaklarda;
Bir
dilenci,
Bir
işportacı,
Bir
de sokak kedisi.
Beyoğlu’ndan
Kasımpaşa’ya
Yürüyorum;
Umudum,
sahilde sana rastlamak,
Ya
bir de yoksan…
Halici
yürüyerek geçer miyim Eyüp’e?
Piyerloti’ye
uçabilir miyim Hasköy’den?
Ya
orda da yoksan…
Bu
yağmur da dinmiyor bugün,
Gözlerim
bulutlarla inatlaşıyor,
Damlalar
onlardan mı, gözlerimden mi?
Bilmiyorum.
Islanmış
saçlarım;
Delice
yürüyorum Fatih’e,
Yok
yok, önce Gülhane’ye uğramalı,
Şehzadelerin
hayallerinde seni aramalı.
Cankurtaran…
Yedikule…
Avcılar…
Ayaklarıma
karasular indi,
Yoksun
işte,
Yoksun
koca İstanbul’da.
Bu
yağmur da dinmiyor bugün,
İliklerime
kadar ıslandım,
Üşüyorum,
Koşuyorum,
Düşüyorum;
Ve
sen yine yoksun işte.
Zaten
hiç olmadın ki,
Aslında
yağmur da değilmiş yağan,
Gözlerimmiş
sağnak sağnak damlayan.
Yoruldum
artık,
Aramayacağım
seni.
Sirkeci
Garı’nda,
Banklar
üstünde;
Sessiz,
Sensiz,
Kimsesiz,
Son
tirenin kalkmasını bekleyeceğim,
Sensiz
geldim İstanbul’a,
Sensiz
gideceğim.
Aslan YILMAZ
25/04/2019
DÜZCE/CUMAYERİ