Şiirler Yazınca
Bazen diyorum gündüz değil hep gece
Bazen gece derken bakıyorum gündüz
Duygular heceyle karışır böyle
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Bazen gönül sazın teli kırıldı
Bazen bu gönül aşksız ağladı
İşte aşkım budur derken yanıldı
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Ararım bir hatır gönül bulamam
Oturayım derim ben oturamam
Kaçsam da kaçacak bir yer bulamam
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Tam heveslenirsin kursakta kalır
Hayal kırıklığı sana sarılır
Sabırla şiirle birden dağılır
Şiir yazılmazsa hep karışır gündüz gece
Şairin derdidir yazmak zorunda
Yazmak bir alevdir taşır koruda
Kor yaksa yazar alev olsa da
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Gurbet iller meskendir gönüllerde gezinir
Gönül kabul etmezse viran ilde bitilir
İnsan neyle yetinir yetinmez bitirir
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Şair hasretle yatar kalkar kimseler bilmez
İnsanlar gülümsesin ister hiç gülümsemez
Bundan yaralıdır ki hali hiç hissedilmez
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Şiir yazınca bazen karışır gündüz gece
Halini anlatacak bulamazsın bir hece
Sen yaz şairim sen yaz okunur bir gönülde
Şiirler yazınca hep aydındır gündüz gece
Mehmet Aluç-Gülveren