Kader denen yazımız ağlarını örünce,
Türlü dünya halleri eksik olmuyor baştan.
İnsan oğlu şaşıyor zenginliği görünce,
Kırk yıllık yufka yürek birden oluyor taştan.
Tanımıyor kimseyi yok ediyor izini,
Esip kavak yelleri bitiriyor özünü,
Vatan Millet Sakarya dimağında kuruyor,
Bilinen gerçekleri sanrılar da arıyor.
Zenginliğin güzeli yürekte olsun dostum,
Unutma ne olursan Rabb'ine kulsun dostum.
Bir masaldır şu dünya iyi okumak lazım.
Kafdağının ardında nice umutlar vardır.
İlmek ilmek yaşayıp iyi dokumak lazım.
Usumuzda mutlaka doğru komutlar vardır.
Yanlışları eleyip doğruyu bulmak kolay,
Tat almak istiyorsak işte bu kadar olay.
Her şey madde olsaydı insan insan olmazdı,
Para pula boğulsa dünyadan zevk almazdı.
Zenginliğin güzeli yürekte olsun dostum,
Dünyanın nimetleri dünyada kalsın dostum.
Şu dünyadan göçecek hepimiz aynı yola.
Vali Kaymakam başkan ölümsüz mü oluyor.
İstiyorsan şanınla şu evreni çalkala.
İki metre kefeni zaten herkes buluyor.
Ne demeye küsersin şu güzelim bahtına.
Otursan ne olacak imrendiğin tahtına.
Özün sözün bir ise demiyorsan hep bana.
Hakkını verecektir emin ol ki Rabbena.
Zenginliğin güzeli yürekte olsun dostum,
Mevlam şu canımızı imanla alsın dostum.
Açılan her kapının hayaliyle düşüyle,
Karıştırma aklını ahenk varsa yapında.
"Erişilmez menzile" berduşun gidişiyle.
Kulları kul eyleme dostun bil ki kapında.
Bilsin şu dünya alem içindeki gevheri,
Dostluğa erdem diyen paylaşsın mücevheri.
İnsan sezip bilmeli unuttum, bilmem yoktur.
Yaşamak nimet ama sonun da ölüm haktır.
Zenginliğin güzeli yürekte olsun dostum,
Kapatma kepenkleri muhabbet dolsun dostum.
Dil yaresi çok zordur onarmak daha da zor.
Alma mazlum ahını ki çıkmasın aheste.
Baktın yara açmaya ramak var orada dur!
Lokman hekim şifası yürek denen kafeste.
Madem dünyaya geldin dosttan gelsin selamın.
Yaş kemale erince olgunlaşsın kelamın.
Aşkın kitabını aç özümse dolu dolu.
Hakk'a giden o yolda görürsün doğru yolu.
Zenginliğin güzeli yürekte olsun dostum ,
Saadet arıyorsan o seni bulsun dostum.
Mehmet Fikret ÜNALAN
