Yüreğini Zarfa Koyan Çocuk
İlkokula gidiyordu.Mahallenin en fakir çocuğuydu. Annesiyle bir başlarına yaşıyordu.Okul çıkışı sırtında çantası, gözlerinde iri ve çerçevesi yara bandıyla tutturulmuş gözlüğüyle yanıma geldi. Biz üç kişi ayaküstü konuşuyorduk.
- Eğil! diye işaret etti, gülümsedim.
- Tabiki. dedim, eğildim. Kulağıma yanaştı ve:
- Bana bir lira ver, bugün anneler günü ve ben anneme zarf alacağım. Bir hediye hazırladım onu koyacağım içine. dedi. Beş lira çıkardım uzattım.
- Hayır, dedi, ‘bir lira ver.’ Beş lirayı geri aldım ve ona bir lira verdim. Gözlerini kocaman açtı ve gülümsedi bana. O mutluluğu hiçbir gözde yakalayamamıştım bugüne kadar. Mutluluğun resmiydi bu.
Koşarak karşıdaki kırtasiyeye gitti.
O yetim çocuğun ardından bakarken gözyaşlarımı tutamadım. Hıçkıra hıçkıra ağladım. Yanımdakiler durumu anlamamıştı ve ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibi bakıyorlardı.
- Bu çocuk, dedim, ‘dünyanın en güzel çocuğu... Annesi için yüreğindekini zarfa koymak istedi ama zarf alacak 1 lirası dahi yoktu, ona ağlıyorum.’ ve başka hiçbir şey demeden gözyaşları içinde anneme doğru yürüdüm.
(
Yüreğini Zarfa Koyan Çocuk başlıklı yazı
GürhanGürses tarafından
12.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
