Çocukluğum!

nede hızlıydı

ev bilmezdik,iz bilmezdik

alıp giderdik başımızı,saatlerce dönmezdik

bazen ise günlerce..

merak edilirdik. ama kimin umurunda..

görmediğimiz yerleri keşfederdik

bazen korkar kaçar,bazende diklenir fedai olurduk.

adı işte çocukluk..

kirliydik ama çok mutluyduk

eve geç gelirdik

her tarafımız vukuat

üst olabildiğince berbat

ve sonrasında gelecek şikayatler..

göze almıştık bir kere

sopa yemeyi,azar işitmeyi

şikayetlere aldırmazdık

aman diyip geçerdik

çocuktuk işte

yinede mutluyduk..

meyve bahçelerine dalardık

haramı pek bilmezdik,toplar güzel güzel yerdik

bahçe sahibi gördümü peşimize verir,kaçmaya başlardık.

kiminin eli dikene batmış kanamış

kimi çamura düşmüş,kimide bahçeden çıkamadan kendini saklamış.

çocuktuk işte

yinede mutluyduk..

maç yapardık

mahalle maçı,çok güzeldi

kavgasız maçımız yoktu

bir maçta karşı mahallenin oyuncusu ayağa oynayınca kıyamet koptu

futbol maçı boks maçına döndü

gürültü patırtı derken ayırdılar.

aslında her maçımız böyleydi

her maç sonrası barışır tekrar oynardık

bazen dayak yiyen biz olurduk

çocuktuk işte

ama mutluyduk..

kavgalar ederdik

yere düşer dizimiz kanardı

sonra tekrar barışır,umutur giderdik

bizim çocukluğumuz hoştu

kin,nefret yoktu

mutluluktu aslında..

bilye oynardık,aşık atardık

at,pek olmasada eşşeğe binmeyi severdik

araba tekeri arar bulur,yarış yapardık

kazanan,benim arabam daha hızlı derdi

çocuktuk işte

yinede mutluyduk..

kara lastik vardı.Çok meşhurdu

Diğer adı Ankara lastiği

onu giyen zengin bilinirdi

naylon ayakkabıya hep taliptik

yazları ayağımız yanar,kışları buz gibi olurdu.

yazın dere kenarlarında serinler,kışın soba başlarında ısınırdık.

sac ekmeğiyle,tulumun aşkını bilmeyen yoktur

top top yapar çay ile yerdik

nede mutluyduk

çocuktuk işte..

aşkı pek bilmezdik

dostluk vardı

can ciğer olurduk

birde kan kardeş olmak her şeye bedeldi

samimiydik,ihaneti bilmezdik

her gece yastığa başımızı koyduğumuzda yarını düşünürdük

yeni heyecanlara,yeni umutlara..

çocuktuk işte

ama mutluyduk..

her akşam yıkanırdık

yoktu öyle özel banyolar,küvetler

bir mavi leğen,bir kalıp sabun ve bir kova su

böyle yıkanırdık

ama içimiz hiç kirlenmedi

mutluyduk ve huzurluyduk

kuru ekmeğe yağ sürer,keyfini çıkarırdık

çocuktuk işte

ama mutluyduk..

''BEN ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE''

                                                                                H.YAŞAR 12.05.2019



( Ben Çocukluğumu Özledim Anne başlıklı yazı H.YAŞAR tarafından 12.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.