Ýhtimal dâhilinde olduðunu düþünmüyorum kuramlarýn. Bir hipotez olma ayrýcalýðýna sahibim nasýl olan.

Mevsimin diþleri dökülürken, yadsýyamam da hani: ne ölü bir iklime denk düþtüðümü ne de soytarý bir hikâye kahramaný olup önünü alamadýðým yazma dürtümle sahip çýktýðým dünya ve yaþama sevinci baþlýðý altýnda mesela…

Bir açýlým getirmek ne derecede doðru, sorarým sizlere.

Kaþýnmasý durmuþ hangi yaraysa pek mi elzem yeniden d/eþmek sonra da al baþýný gitsin satýrlar ve ben sözüm ola yazar kimliðimle etik bir yürek olmanýn ötesinde bir çan eðrisi olmanýn özrünü mü sunacaðým okuyucuya?

Yazmakla filan da ilgisi yok hani: hem kuramlarýn hem de üzerimizde eðreti duran giysinin. Aman yakam açýk olmasýn; aman vücudun kývrýmlarý gözükmesin ve kim bilir yine mi yanlýþ anlaþýlacaðým edasýyla oturduðum sandalyede biri sanki raptiye unutmuþ gibi sandalyenin yumuþak dokusunda sonra da ehemmiyet verdiðim hangi durum ve duyguysa sil baþtan telaffuz ettiklerim…

Çok oldu üzerinden zaman geçeli: siz deyin yüz sene ben diyeyim yüz asýr.

Ýlk gençlik yýllarýmda hala bir þeyleri gerçekleþtiremediðim kaygýsýyla nasýl da kariyer planlarý yapýyordum sonra da psikolojide karar kýlýp sözüm ona çözeceðim memleket meseleleri ki o zamanýn dokusunda her nasýlsa insanlar birbirini sanki daha çok seviyordu… Kocaman bir yanýlgý iþte.

Ben salýnýrken kampusta ve acaba eksik ders notlarýný kimden tedarik ederim diye ve sonra içime düþen o korku… Baþarýsýz olma ihtimalimi görmezden gelip bölümde okuyan en iyi yüksek lisans öðrencisi olmak adýna gün aþýrý uyuduðum bir de uyum saðlamak adýna bölüme, sayýsal öðrencisi olduðumu tamamen devreden çýkarýp aldýðým eðitimin de hakkýný vermek adýna koþullandýðým.

Konu ne dünü deþmek ne de bir övünç gibi o günlerden bahsetmek sadece kaygýlý benliðimde depreþen her sýkýntýyý azýmsayamadýðým gibi çözüm getirmek iþte hayattaki boþ vermiþliðimize belki de kiþilik yapým kilit noktasý iken ve o günden bu yana hiçbir þeyi deðiþtiremediðim yetmezmiþ gibi yeni sorunlar yüklendiðim.

Hayat okulu ne anlama gelir? Þunun þurasýnda üç beþ sene oldu hayat okulunun koridorlarýnda yürümeye baþlayalý; kim ne der ya da nasýl yanlýþ anlaþýlmayý önleyeceðim gibi binlerce kaygý dolu soruyu da asla bertaraf edemediðim.

Ve iþte býçak kemiðe nasýl da dayandý, gibisinden bir özümseme ile kendime batýrmaktan vazgeçmediðim çuvaldýzý.

Sorular…

Aslýnda sorunlar…

Bir de sorumlu kýlýndýðým gerçi kim bana bir görev tanýmlamasý yaptý gibisinden sayýsýz detayý da görmezden gelemediðimi adým gibi biliyorum ki bizzat benim bana aðýr gelen.

Dünya nüfusu üstüme gelse kimse benim bana yaptýðým dayatmayý ve zulmü asla gerçek kýlamaz.

Bir görev aþýðý olarak ya da tanýmlanmayan hangi pozisyonsa hayat okulunda iþtigal olduðum.

Sýfatlar ve de…

Bir de sanrýlar.

Ve herkesin kafasýnda ayrý bir resim: neyin neyle kýyaslandýðýný bilmeden kendimi hep bir önceki kendimle kýyasladýðým ve kendimi aþmak iken tüm meselem.

Hal de böyle olunca dýþ faktörler ikinci planda kalýyor bir de eklendi mi þahsi problemlerime ayýkla pirincin imgelerini.

Zaten neyi doðru yaptýðým da tartýþýlýr baþkalarýnýn gözünde hangi ben’e denk düþtüðümü de kestiremezken ya da bir baþka kimlik benim boy ölçüþmek adýna sorgulandýðým belki de yaftalanmak iþin doðasý mademki biteviye bir kýyaslama…

Gerek evlat olarak gerek bir abla gerek bir komþu gerekse toplum kurallarýna göre hangi kategoriye denk düþtüðüm.

Ýnsan an geliyor þüpheye düþüyor kendinden ve herkesin farklý bir tanýmlamasý var kendince ve herkes kendince bir uzlaþma sunuyor iyi de ben neyi nasýl yapacaðýmý kimseden öðrenecek deðilim de bu saatten sonra.

Ne zamanki akademik kariyerime bir nokta koydum sýk sýk da dönüp baktým geriye: farklý bir bölüm ya da baþka bir üniversitede þansým ne olurdu, diye ve kendimi suçlamaktan asla vazgeçmediðim.

Nokta’nýn özrü aslýnda benim býkkýnlýkla arkama bakmadan kaçtýðým ve sancýlý bir döneme girip bayaðý sýkýntý çektiðim: ruhen çökkünlüðüm ve arkadaþlarýmýn gözünde baþka bir kimlikle eþleþtiðim ve beni terk eden sayýsýz insan…

Derken hayatý ve beynimi nadasa aldýðým takriben on yýllýk bir süre ve eleðimi astýðým baþucumda amaçsýz geçen uzun bir süre.

Derken kalemimle tanýþtýðým ve epey mücadele verdiðim bir altý sene bu da yetmezmiþ gibi taviz vermeden kendimden taviz verdiðim huzur ve mutluluk.

Yazmanýn her hali.

Aþkýn da her hali.

Ve kalemimle aramýzdaki aþký asla izah edemediðim gerçeði.

Kimse yaþadýklarýmý bilemez o uzun on sene boyunca boþ bir çuval gibi kendimi oradan oraya sabitleyip aklýmý ve yüreðimi sýfýrladýðým…

Derken hayat okulu denen mefhumla olan tanýþýklýðým hele ki kendimi epey donanýmlý bir insan olarak belleyip ve insanlarýn kale dahi almadýklarý sayýsýz ayrýntý oysaki ben her biri için bir ömür kafa patlatýp nasýl da kiþilik profilimi sabit kýlmýþtým.

Yazarak gördüðüm o ki; bilinmezin kucaðýnda sadece bir zerreden ibaretim ve Allah sevgimin de sonsuzluða rükû ettiði.

Yazmanýn her hali iþte.

Bir de kýrgýnlýðýn haddi hesabý yokken.

Ve yakýn çevremde ne yazýk ki bir Allah’ýn kulu; aferin sana kýzým, demezken beni ve yazdýklarýmý yok sayan sayýsýz insan etrafýmda olduðunu varsayýp onlarla paylaþmak adýna yana yakýla beklediðim.

Ve gereksiz bir beklentiyi gömüp kalemimle sözlendiðimin ertesinde içimdeki Gayya kuyusunu mütemadiyen deþtiðim ve boðulmakla yaþamak arasýnda bir seçim yapmak zorunda kaldýðým.

Boðulmak asla bu kadar zevkli olmamýþtý, dersem acaba bölüm hocalarým ne derdi? Ne de olsa psikolojinin piriydi her biri ve ben her birine ayrý ayrý nasýl da güvenip açmýþtým içimi.

Hatta artýk geriye dönmeyeceðimi söyleyip de noktaladýðým o gün, bir hocamýn bana sýrýtarak bakýp da; emin olmamalýsýn asla arayýþýný nihayetlendirdiðin konusunda, deyiþi dün gibi aklýmda.

Neyi aradýðýmý ise artýk biliyorum.

Kayýp bir çocuk.

Kayýp bir insan.

Yeri geldi mi insanlarýn cinsiyetim konusunda dahi þüpheye düþtüðü þu sanal ortamda kimlik derdimin peþinde iken ardý ardýna eklenen üzüntüler.

Elbette hayatýn girdaplarý da ayrý bir kaos yaratmýþken hayatýmda.

Farklý olmaksa aslýnda herkes gibiyim.

Herkes gibiysem niye kümülatif bir yargýya varýp da bir nokta koymuyorum yeniden?

Nokta koymam gereken bir ayraç aslýnda neye denk düþtüðünü bilmediðim aslýnda kendimle yüzleþip nasýl daha iyi bir insan ve nasýl daha iyi bir yazar olurum, sorusunu aralýksýz kendime sorduðum.

Ýpuçlarý ise fazlasýyla afakî.

Sunumu hayatýn ne zaman bariz bir harita oldu da ben mi bulamadým yolumu?

Ben mi kurtaracaðým dünyayý, deme hakkýmý sonsuzluða kadar mühürledim.

Mademki kullanmayý sevdiðim bir beynim ve ruhum var en azýndan yazarak bir þeyler ifa edeyim.

An itibari ile çok farklý bir hayatým olabilirdi, demenin ötesinde en azýndan gelecekte piþman olmayayým eðer ki ansýzýn bir nokta koyup içimdeki koþturmaya yeniden saksý çiçeði olacaðým eski hayatýma da geri dönmemek adýna.

Her halükarda bir saksý çiçeði olsam da ne de olsa her gün bakýyorum içimdeki topraða: bakalým bu gün ne filizlendi, diye.

Sabrý da elden býrakmadan en azýndan gerçek hayattaki saçmalýklarý görmezden gelmek adýna bel baðladýðým kelimeler ve bu sayede yolumun kesiþtiði insanlar sanýrým hayatýn muhtýrasý yeniden þekillendi bu günlerde.

Bir dürtü madem yazmak.

Madem sevginin tezahürü her dokunduðumda klavyeye uçuþa geçtiðim…

Polen olmayý seviyorum ben gerçi kendime olan alerjimle sýký fýký çözümlemek adýna savuþturamadýðým sayýsýz sorunu.

Bir imla hatasý da olabilirdim hani.

Ya da devrik bir cümle.

Bense yazma hakkýmý kullanýyorum üstelik içimdeki çiçeði de sulamaktan geri duramadýðým.

Belki de yediveren bir gül motifi içimde þakýyan bülbülün tek arzusu ve ben dolanmak isterken yere göðe biliyorum ki; yüreðim de umutlarým da sonsuzluða kanat çýrpýyor yeter ki eski hayatým uzak dursun benden…

Bir yenilgi de olabilirim hani belki de bir yanýlgý sadece iç hesaplaþmamda kendimle alýp veremediðim ne ise bilfiil uzak durmak dünde yaptýðým hatalardan da yeteri kadar baþým aðrýmýþken…

Sizlerin baþýný aðrýttýðým içinse mutluyum ve bu þekilde hedefe ilerliyorum en azýndan bir gün sonrasýnýn hayali bu günden þekillenirken bir de devasa duygu dünyamda her sözcük yeni bir duyguya yol açarken…

Mevsimin kara yüzü iken aþkýn da aydýnlýðý düþmüþken satýrlara gönülden baðlandýðým sayýsýz insan ve umut teknem yalpalasa da ben her halükarda can simidime uzandýðým ve sonlanmadan hayat denen macera bir sessiz seyyah içimdeki þehirlerde dolaþtýðým fersah fersah…

Sevgimle.