Dokunduðum her çiçek bana gülüþ atýyor

Deniz þarkýlarýyla gök seni anlatýyor

Yokluðunun acýsý ciðerime batýyor

Sar soðumuþ bedeni can beklerken ölümü.

Hanemin matemiyle bak arþý sardý sürur

Tüm geceler seherle kumlara çarpar vurur

Dalgalar ezberlemiþ ismini söyler durur

Sor rüzgâra eseni savur artýk külümü.

Yanardaðýn alevi topraklarý yarýnca

Sevdasýnýn uðruna su taþýyor karýnca

Cennet gibi yeþermiþ makamýna varýnca

Har yakarken sineni soldurma ha gülümü.

Vücudu yok farzedip kendinle ayný bilsen

Sürükleyip bulutu tam üstümüzde delsen

Karanlýkta sessizce baykuþ misali gelsen

Yar zorluðun nedeni baðladým ben dilimi.

Kapanmaz Þah sofrasý ehli gönül nerede?

Ayrýlýk var arada gezer farklý derede

Ruhu katýk ederek vasýl ol bir kerede

Yor Leyla’yý seveni harap etme çölümü.

Aþký yazayým dedim kelimeler susuyor

Muhabbet olsa gerek duyanlar hep pýsýyor

Tarih ilminle dolu kitap seni kusuyor

Kar dondurur gideni sakla birkaç bölümü.

11.02.2014

Ahmet Çelik