Bir bir düþüyorlar iþte.
Yaðmur gibi, çýð gibi, gözyaþý gibi
Ýnsanlar, lisanlar, inanlar...
Yaprak gibi düþüyor iþte dostlar
Ha söz söylemiþ düþmüþ, ha da düþerken söylemiþ
Bir karayýlan gibi buluþmuþ toprakta
Eline aldýðý bir damla gözyaþý ona tek hatýra
Düþüyor insanlar, düþüyor yýlanlar, düþüyor yýllar.
Yaprak gibi düþüyor iþte
Düþüyor dostlar!
Elleri baðlanmýþ koca koca akrepler
Baðlanmýþ iþte okunmamasý için duasý dillerde
Bir ses geliyor aðaçlarýn kabuðunun içinden
Adýný yaz, yaz ki unutmasýn her çarptýðýnda
Ve ismi yankýlanýr kalbinin odacýklarýnda
Sayýklanýr adý çirkef dudaklarda
Gökyüzünden bir bir o düþer, birer birer indirdiði tane gibi.
Kirli olan insanlýk yýkanýrken, heykeller yontulmaya koyulur,
Ve sen kokarsýn bütün burunlarda
Ýçine çekse seni bütün insanlar
Solusa seni bütün çiçekler
Hangi ölüm, hangi çile hangi çiçekte çekilirler
Düþtü birer birer hatýra gibi þimdi adýn
Sen, Sen öyle ki her gece anýlýrsýn
Sen tek aðladýðým kadýn
Sen inandýðým en güzel rüyaydýn
Anlamazsýn beni, tanýmazsýn ki beni dediðin gibi
Düþersin iþte bir yaprak gibi
Düþer o dostlar benden
Düþen hangi þeyin kýymeti kalýr ki
Tek bir sen kalýrsýn senden geriye
Kurban edersin kendi ellerinle kendini
Benim kalbimdeki ölüm döþeðine
Mýzrak gibi tek tek saplanýr bütün dikenler
Dikendir ki senden geriye
Ne kaldý yýkýk kabede inançlar hâlâ deðil yerli yerinde
Sütunlar hâlâ þahit arýyor kendine kendinden
Ýncir kuþu kul olmuþ güle
*Düþüyorlar dilden, gözden düþtükleri gibi*
Görünmez olmak isteyen seni bildim
Bilirim görmez seni benim gözümle kimse.
Adýn düþer, gözlerin düþer bir bir ama þarkýlarýn kalýr dilde