"Çocuklara kıymayın efendiler
bulutlar adam öldürmesin."





gözlerinden tanıdım
ne çizilmiş satırlarında kitapların
kırmızı
ne sesini bana çeken öykülerde
ellerini tutunca anladım
yüzyılların nasıl üşüdüğünü
aklımın zincirinde pas tutan 
fetal yorgunluktan bir de


açıyor sabah
sevinmedim doğuşuna güneş
balkonda asılı duran 
mandalsız çamaşır benim 
sustalı zamanın kopardığı 
fırtınaya bakar kaçmam
çamurlu sokaklarında gezerim dünyanın
çok çocuklar gömüldü çünkü


dışım çıkmaz sokak
içim ağırlıyor durmadan karalar
göğsüme tüneyen çirkinlik çağı
seni emzirmedim daha
kirli sarı gözlerinden tanıdım
betimsizliği yüzüme vuran vurana


şiir olmaktı niyetim 
unuttuk çocuklar gibi ağlamasını demek
kısa bir cümle nokta veya ünlem
neyse
eşgalini veremem bilirim ancak onları
gözü yaşlı şiire düşen piç kuruları 


çekip çıkarmasın kendini 
rem uykusundan gece
hayaller uçurtmanın kuyruğu
gerçekler ikinci elden kelepçe
tutukluyuz yazık


yazık ne hazin kelime çocuk
yavaş yavaş itiyor güzelliği karanlığın terine
anahtar deliğinden bakıyor canına kıydığın
bilirim çiçek açmaz örselenmiş gülüşüne 
saplanmış darağacın

( Leş başlıklı yazı NeclaKezbanT tarafından 31.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.