Canı/m
Hep hırpaladın bu canı/m
Sen yara açtıkça yaram kanadı
Bir sen severdin kanatmayı birde
kör Salih
Haydi, o kördü sen görendin
yıktın canı/m
En çok sahiden sen kimi severdin
Nefreti kin gütmeyi kaşlarını eğmeyi mi söyle
Nasıl yaşardın gülmeden böyle iyi ki
çatlamadın
Gerçi sen çatlamayı da bilmezsin
hiç sevmedin
Hep kıyında yürüdüm uçurumlara düştüm
Peşinde olduğumu
bilir uçurum kenarında gezerdin
Yüreğinin hırçın denizlerinde yüzerken
zor kurtuldum
Hırçınlığı sana güzellik tacı diye mi taktılar
böylesine
Senin yüreğinde varsa bir asi türküsü bende
kükreyen
Feleğin gözü kör olsun aslanı kediye
boğdurur
Kanatlarının altına sığınmaya razıydım kabul etmedin
Meltem esintileriyle esen egzotik
adalara attım kendimi
Artık ne sen varsın ne düşüncelerim aklımı boşalttım
Mehmet Aluç-Gülveren
(yıktın canı canım şeklinde okunursa anlaşılır)
(Hırpaladın bu canı canım şeklinde okunursa anlaşılır)