Son nefes
gelecektir, hep böylece bakmışım,
Mürüvvetin görmemek, ruhumu yıkar oğul.
Ben ki sana neslimi,
emanet bırakmışım,
Bu yüzden evlenmemen, canımı sıkar oğul.
Bilgiden geri durma, çabala öğren çalış,
Başladı
doğduğunda, artık durmuyor yarış,
Sözünü bal eyleyip, nefaseti bul alış,
Ruhunun insicamı, miraca çıkar oğul.
Bilginin derinliği, kuşatsın şu
cihanı,
Sınavın var dünyada, herkesin imtihanı,
Boşuna heba etme, doğru kullan zamanı,
Sular bile bilgiyle , yukarı akar oğul.
Vatan deyince dimdik, ayakta kalmalısın,
Savaş varsa
düşmanla, en önde olmalısın,
Bizde vatan
şereftir, hep böyle bilmelisin,
Ferasetin düşmanın, kalbini söker oğul.
Ahlakın üzerine, bir meşale yakarak,
Bir nakkaş edasıyla, sanat gibi bakarak,
Kalbinin ortasına, adaleti
takarak,
Vicdanın terazisi, dosdoğru çıkar oğul.
Aydınlık yarınlara, yoldaşın olur kader,
Her neyle karşılaşsan,
doğrular olsun rehber,
Merhametin var ise, yanındadır peygamber,
Güzel söz kötülüğü, zemzemle yıkar oğul.
Yusuf ki kuyulardan, saraylara
şah oldu,
Yunus balık karnında, dünyaya seyyah oldu,
Muhammed çoban iken, eşsiz padişah oldu,
Kim ki Allah yolunda, hep güzel bakar oğul.
Tamah etme sakın ha, şu dünyanın malına,
Gönüller kazanasın, ahiretin yoluna,
Boynunu eğmeyesin, Rabbin zalim kuluna,
Bozuk maya kimdeyse, aslına çeker oğul.
Ta Ademden
bu yana, mücadele nefisle,
Bir yarış
içindeyiz, hem de son hız nefesle,
Yırtılır gırtlağımız, bağırırsam bu sesle,
Şeytana kulluk eden, diz üstü çöker oğul.
Adem
Efiloğlu