ŞAİR
NASIL OLMALI?
Şairin
narin başı her zaman dik durmalı,
Sözleriyle
insanı tam kalbinden vurmalı.
Öylesine
bir rüzgâr estirmeli ki, sorma!
En
katı yürekleri sevgiye savurmalı!
Şair,
toplumla gülüp, toplumla ağlamalı.
Şair,
en yorgun kalbi aşk ile dağlamalı.
“Vatan
mevzubahisse gerisi teferruat”
Diyerek
bentler yıkıp, su gibi çağlamalı!
Şair
çile insanı, dertliyle dertlenmeli;
Mazlumdan
yana olup, zalime sertlenmeli;
Cümleler
yüreğinden anlamlı döküldükçe;
Söylediği
her sözle kalpte kıymetlenmeli!
Şair
aşka âşık ki gönül gözüyle bakar;
Sevgi
dolu deryaya, engeller aşıp akar;
Göğü
yere indirir, yeri göğe kaldırır;
Aşkı
için kendini, bütün dünyayı yakar!
Şair
her daim önde, her daim yol gösteren;
Şair
çorak toprakta yetişen yediveren;
Savaşa
karşı barış, nefrete karşı sevgi;
Sımsıcak
bir gülüştür gönlünü yere seren!
Coşari’nin
dileği” Rabbim şerden sakınsın.”
Vicdanlara
merhamet, kalbe sevgi dokunsun;
Şair
ölümden korkmaz yeter ki şiirleri,
Nesillerden
nesile aktarılsın, okunsun!
İbrahim COŞAR