Makber
Kan kusmaz mı sevdiğim iz-af ettiğin gönül
Kanamaz mı sanırsın sen seyire dalarken
Yanmaz mı bin ah ile figanındaki bülbül
Yanıp yanıp tutuşur; acıya dem salarken
Bir zamanlar canandım, yağmur yağmur yağarken
Damla damla çoğaldım, güneş gibi doğarken
Sırra kadem mi bastın, hasret beni boğarken
Hadi bir ses ver gönül, özlem dolu beklerken
Ah ki akmıyor artık kurudu göz pınarım
Sel olup süzülürken taştı gönül çeperim
Yumulmuyor geceler sen yoksan ben bîzâr-m
Nerde kaldın sevdiğim acıya gam dolarken
Söyle bu neyin nesi adını bir koy hele
Sen diyorsun; adı ’Aşk’! Bence benziyor çöle
Itır kokusu sarmış haresini can dele
Dayanmıyor bu yürek senden ayrı kalırken
Hadi bir çift söz söyle şiir gibi ak gönül
Yüreğim görmez misin sensiz nasıl da sefil
Yaprak yaprak döküldüm açmıyor gül karanfil
Kıyametim sen oldun dallarında solarken
Bahardım hazan oldum solarken yeşilinde
Gün idim gece oldum karanlığın elinde
Aşkındım makber oldum sevgi dolu dilinde
Hadi kefenle beni serinde gömülürken
Hadi durma kefenle makberinde ölürken
Kardelen
(
Makber başlıklı yazı
KARDELEN tarafından
15.06.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.