Bu Şehirde Karanfiller Bir Ölüme Ağlıyor
İsterdim, yağmurlardan evvel güneş ıslatsın ellerimi. Karanfillerden sonra hiçbir kaktüs acıtmasın güneşimiBir toprak kokusunda yağmurlar seni sayıklıyor,Sen ise hüzünlerimi.Gecenin bir vakti güneş, Mecnun'u Leyla'dan soğutuyor.Leyla toprak kokuyor,Ellerim karanfil.Leyla ölüme susuyorKaranfiller bir mezar taşına bırakılıyor.Toprak, çöleKaranfil, dikenlere değiyor.Acıtmıyor,Ölülerin canı acımaz biliyor.Leyla, aklını Mecnun'dan kaybedeli,Pencerelerime perdeler çekeli Nazım,Bulutlarım hıçkırıklara boğulmuyor.Seni benden, beni senden,Leyla'yı Mecnun'dan,Ferhatı Şirin'den geçiriyor;Bu zaman,Bu şehir,Bu kader,Bu yollar... Ve hiçbir gülümseyişi Leyla'nınGözlerimdeki hüznü örtemiyor.Karanfiller ellerime değiyor,Ellerim soğuk.Bu şehirde karanfiller, bir ölüme ağlıyor.Leyla Mecnun'dan geçeli,Hiçbir güneş, çölü ısıtmıyor.Hiçbir yağmur pencerelere sığmıyor... Leyla güneşten göçeli,
Leyla Mecnun'a gebe,
Dağlar doğuruyor, yollar büyütüyor.
Leyla yağmurdan geleli,
Toprak kokuyor yüreği.
Elif EREN
(
Bu Şehirde Karanfiller Bir Ölüme Ağlıyor başlıklı yazı
ElifEren tarafından
1.07.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.