Bir bulutun endamýna sahip þiir ve isli yüreklerin tozunu attýðý bir düþ ertesi çakan gözlerimde nakkaþýn oyuntusu bir gölge ve feveran edip de þiire takýlan çelme aklýmýn koridorlarýnda yüreksiz sitemler þehla bir yalnýzlýðý daha soyarken hece hece.

Köhne mihmanlýðýnda.

Sevdalý seslerin de hoþ görüsü iken içimin pazarýnda deyiþlerin sökün ettiði.

Kýyýsýndan köþesinden sahiplenmek: önce ömrün sömürüldüðü sonra da aþkýn tebaasýnýn yitip gittiði.

Bir düþ perisine daha ihanet ederken ve kýlýnan namazý adarken ölülerime hangi mizansen tanýmlar ki içimdeki kýrýk atmosferi?

Feri sönen alacalý kuþun ç/aðrýsý içimden içre bir yolculuk her rengin azat ettiði beyazý sürerken saçlarýmý dibine.

Ötenazi yaptýðým bir mevsim, adaklarýmda kurþun döktüðüm ve yollarýna güller serptiðim düþ perimle uzlaþtýðým her geceyi aþkla ince ince iþlediðim ve dillenen maruzatým.

Peyda olan zifiri karanlýk oysaki þiirlerin ýþýðýna hasret düþ perimle çýktýðým yolculuk þimdimden yoksunum madem yetindiðim mazime bir çelme takýp da yarýnýn indinde illa ki sükutu hayale uðrayacaðýmýn da minvali.

Tok sesli bir aþk.

Tok gözlü bir âþýk.

Sanrýlarýn coþtuðu bir alt yazý belki de pejmürde bir hitapla söndürdüðüm ýþýklarý hala ýþýl ýþýl yanarken görmek gözlerimi her kapattýðýmda önümde uzanan ýþýklý bir yol ve hadislerin eþliðinde göðe göz kýrptýðým; aþkýn da her katresinde boyunduruðuna girmenin verdiði coþkuyu kutsayan Tanrý.

Sevecen ve ihlaslý yürek… asla çözemem sýrlarýmý ve söyleyemem de taþa tutulan bir yetim þiirin baþýný okþayýp ben senin annenim de diyemem.

Ýzahý yok iþte dünün ve yarýn mizaçlý hayallerin de tuttuðu dalý kesemem ne zamanki ýssýzlýðým þerh düþse hecelerime.

Soluk teninde bulutlarýn ihtiraslý bir rüzgâr belki de içimin daðýnýklýðýnda sadece dilediðim sadece dillendirdiðim.

Muteber bir ses tonuyla severken ve halis munis bir sevdayý da azýða çekerken.

Azýnlýkta ruhum azýmsanmayacak yalnýzlýðýma kul köle olan düþ perimle sözlendiðim bir yaz sabahý.

Her perdeyi kapadýðýmda yanan bir fer.

Her mumu söndürdüðümde ateþin sýçradýðý bir mizansen.

Þimdi göðün kanatlarýnda kýsa bacaklý taylar þaha kalkarken ben öðütüyorum düþlerimi yol yakýnken uzaklaþtýðým ve her uzaklaþtýðýmda safiyetime sýðýnýp çocuklaþtýðým.

Lanetin de sür git realitesine ters düþen bir yenilgi iþte telaþla sevmeyi matah bir þey sanýp henüz kendime sýranýn gelmediði…

Sonlanmýyor da ve asla sonlanmayacak.

Israrla þerh düþmek sevgiye asla iþe yaramýyor ve yaramayacak da.

Aþk, diyorum azizim hele ki insan bir kez aþka düþsün ve geliyor arkasý: yeniden ve yeniden severken bilmiyor da insan ýrký bu aþkýn hem mubah hem gerçek olduðunu.

Kalbin ýsýsýný asla ayarlayamýyorsun neticede patlýyor ýsýnan lahit ve kendi gözyaþýnda boðuluyorsun. Artýk ipliði çýkýp da pazara aþkýn ve sen her ne kadar bilinmezin mealine denk düþsen de bilindik heceler yetmiyor ve asla yetmeyecek.

Israrla seviyorum, azizim.

Seviyorum yeri göðü.

Merdi namerdi.

Aþký ve aþký satýlýða çýkaranlarý.

Öyle ki kendimi sevmeye sýra gelmiyor ve dokunurken kendi yüreðime karýþtýrýyorum yüreðimin yerini ve rengini.

Kuþ kanatlarýnda ölüm dilleniyor mersiyelerin de yaftalandýðý bir ara sýcak iken aþkýn imkânsýzlýðý ve kat çýkýyorum gök kubbeye: Araf’ta olduðumun bilincinde merdivenlerden iniyorum yeryüzüne.

Alý al moru mor duygularýn atýfta bulunduðum þiirlerin uðursuzluðuna inanýp kendime inanmadýðým.

Methiyeler diziyorum, azizim en sonunda kurþuna diziyorum kalbimi ve sayfa atlýyorum mutlu son’a bir an evvel ulaþmak adýna lakin her hikaye mutlu sonla bitmiyor hele ki mevzu bahis kendi hikayen ise…

Sahi, sen neresindesin bu hikâyenin yoksa henüz okumaya baþlamadýn mý?

Ne gam, azizim; yazmadan duramam ben ve sevmeden de: ne senle ne sensiz…

Ýmza:

Çöl çiçeði.