Mutsuzluðun Aðýr Kokusu...

Evin penceresinden dýþarýsýný gözlemliyorum yani bakýyorum, gönlüme dýþarýdan yansýyan güzel bir duygu yok iken, aðýr basan mutsuzluðun aðýr adýmlarý, sanki yüreðimin üzerinde gezinirken acý veriyordu. Bana böylesine acý verirken insanlara da acý veriyordur. Gömleði mi pantolonumu acele giyindim, elime bir torba alarak avazým çýktýðý kadar baðýrarak.

-Haydi, mutluluk satýn alýyorum gülümseme alýyorum, her derde deva olan gülümsemeler alýyorum.

Bir süre etrafýma baktým bir hareketlilik canlýlýk yok, ben devam ettim söylenmeye. Beþ dakika sonra birinci katýn penceresi açýldý, on yaþlarýnda bir kýz çocuðu bana baðýrarak.

-Amca amca, bizim eve gelir misin?

-Tabi gelirim þeker kýzým!

Apartmanýn kapýsýndan içeri girerken, mutsuzluðun aðýr kokusunu ciðerlerime istila ederken beni soluksuz býraktý. Küçük kýz beni kapýdan karþýladý.

-Hoþ geldin amca.

-Hoþ bulduk þeker kýzým, senin adýn nedir?

-Mutluluk amca.

-…….!

Þaþýrdým haliyle içeriye girdim, içerde ki hava apartman giriþindeki havayla ayný deðildi,  bambaþka bir havasý vardý. Pencere açýkta deðildi! Ben hala þaþkýnlýk içinde, küçük kýza bakýyordum. Kanepede yatan yaþlý bir kadýn vardý, yüzü gülüyordu. Þaþkýnlýðýmý anlamýþ olacak ki.

-Gel evladým otur yanýma.

Sesinde bakýþýnda bir baþkalýk vardý, iç dünyam huzurla doldu. Þaþýrdým yine. Þaþkýnlýðýmý üzerimden attýktan sonra.

-Bu ev, burasý bambaþka bir dünya sanki! Sanki dýþ dünya ile burasý farklý bir âlem.

-Elbette evladým bambaþka, lakin âlem olan sensin iç dünyan ile sensin.

-Anlayamadým haným teyzem!

-Kýzým ve ben mutluluðuz, ev ev dolaþýrýz mutluðu daðýtmak için, ne yazýk ki bizim farkýmýza varan olmadý bugüne kadar.

-Anla… Anlayamadým! Siz benim aradýðým bugün aramaya çýktýðým kaybolan mutlu…!

-Evet, evladým, sen yokluðumuzun farkýna vardýn. Ben artýk yoruldum bu iþi küçük kýzýma verdim, onunda benim gibi fark edilmemekten þikâyetçi olmasý daha yolun baþýnda üzüntüye sevk ederken, senin bizi aradýðýný duyunca ferahladým.

Ben hala þaþkýnlýk içinde, bunun bir kamera sakasý olduðunu düþünerek etrafýmý kamera nerede diyerek etrafýmý gözden geçirirken bir süre sessizce durdum. Þöyle bir düþündükten sonra, içimdeki huzurun verdiði sese güvenerek.

-Þimdi size inanýyorum, küçük kýzýnýz benimle beraber bugün dolaþsýn. Her kapýyý çalarak, ben onlara sizi gülümsemelerinizi iç ferahlatan geliþinizi sarýlmanýzý anlatayým, belki faydam dokunur.

-Hayatým kalk içeride uyu üstü açýk yatmýþsýn, ben þimdi sensiz mi yatacaðým yatak odamýzda? Kalk hayatým üstün açýkta uyuma.

Birden irkilerek eþim tarafýndan uyandýrýldým, gördüðüm mutluluk dolu düþten. Uyanmam beni düþ görmekten alýkoyamazdý, çünkü eþim bana gülümseyerek bakýyordu. Bu uykulu halimle benim koluma girerek yanaðýma bir buse kondurarak yatak odasýnda beraberce uyumaya gittik.

Mehmet Aluç