Yazmanýn Tam Da Vakti –Gülüm Çamlýsoy Kardeþime-

Sakýn yanlýþ anlaþýlmasýn ben ne eleþtirmenim ne bir þeyleri fazla biliyorum, okuyorum okumayý seven gönlümle hissettiklerimi yazýyorum, düþüncelerimle gülümsemelerin içinde geziyorum hepsi bu kadar. Kardeþim hayatý kendini bizi sorgularken gönlümüzdeki kapalý kapýlarý açmamýzý söylüyor, bende bu muhabbete katýlmak için bir þeyler karaladým sürçü lisan ettim ise af ola. Kardeþimin bana yazdýðý bir cevabý ile baþlýyorum ve gönülden katýlýyorum.

“Bilmediðim belki de bilmediðimiz neler var kim bilir.

“Devasa bir sayfa bilginin kozasý ve öðrenmek sevgiyi ekip umut biçmek ve de dostluðun, inancýn eþlik ettiði.”

Kendisine teþekkürler ederek gönül kapýlarý açarak ilerleyelim, arkada yer var arkadaþlar arkaya ilerleyelim…

“Kendime düþkün olmadýðýmý iddia etmiyorum en azýndan düþkün bir insan deðilim gerçi düþlere düþkünüm ama…”

Kendine düþkün olmayan insanlarý sevmeyen böylesine güzel sorgulamalarla yazmaz kardeþim araþtýrmak bulmak için kapýlarý açtýramaz… Þimdi açýk kapýnýzdan içeriye girerek cevaplar arýyorum kendime size bize.

“Ýçimde köpüren deniz, sanrýlarýmý çoðalttýðým oysaki buyurduðumu sanýyordum, yok olun diye ve iþte kalem ele geçirdi beni.”

Gerçekte var olmayan þeyleri gördüðünüzü söylerken, gerçek var olmayan ne var ki? Ölüm dersen hayatýn içinde þekil olarak görünmez, vakti gelince gülümsemesiyle haktan gelir, iman eden kulu alýr Rabbi ile buluþturmaya götürür. Acýlar kederler görünmez lakin ruh hisseder, buda sanrý olamaz… Vefasýzlýk derseniz bir insanda yanýnda yaþarken terk edip giderken görürsünüz fark edersiniz buda sanrý olamaz, görünenin birde görünmeyen yüzü vardýr, iþte budur vakti gelince görülür. Kalem gönül dilidir, yazdýrtan Mevla’ya þükür.

“Sabýrla y/aþýyorum ve sükûnetimi korumaya ç/alýþýp sevgimden ödün vermiyorum yoksa taviz mi demeliydim?”

“Yanlýþ bir betimleme ne de olsa insan severek asla taviz veremez vermemeli de.”

Sabýrla yaþatan Mevla’ya þükür ne güzeldir hayraným sabra! Sükûnetiniz zaten her yazýnýzda belli oluyor kardeþim. Ödün taviz vermek severken aþkla seviyorsan vermek zorundayýz, artýk biz deðil aþk konuþuyor artýk biz takip ediyoruz. Aþk deðil sevgiyse onu da dünyalýk sevgi deriz, çýkar iliþkisine karþýlýklý taviz vermeye baðlý olmayan, ben sen, ben dedim, sen dedin, öyle dedin, sende böyle dedin… Sonu gelmez ayrýlýklarla çoðalýr bu sevgi dediðimiz dünyalýk sevme… Aþta böyle bir þey yoktur, seversiniz karþýnýzdakiyle beraberseniz sevmesini sizin gibi bekleyemezsiniz, onunla olmak gözlerine bakmak yeterde artar.

 Gülüm kardeþim sizinle sorgularken ne çok þeyi tekrar gözden geçirdik. Biraz mola.

Mehmet Aluç

Devam edecek