Yitik güncesinde vakýf olabildiðim sýrlar var, sýrrýna binaen dünlerin ve ölü þairlerin de izafi gölgeleri düþerken üstüme ve ben Temmuz sýcaðýnda tir tir titrerken.

Baþý var ya da yok, diyebilmenin meali iþte kopan fýrtýnan ardýndan sürükledikleri ve her lades, dediðimde aklýmda kalanlarý da unutuyorum.

Bir numaralý kompartýman… alýcý kuþlarla hemhal.

Sanrý b/ataðýnda sancýlý bir teyakkuz.

Biz þehirliler ve törelere kurban edilen insanlar yine de þehrin kendi rutininde kurban veriyoruz çokça insaný.

Alýntý gibi hayat oysaki özümüzle sözümüzle biriciðiz ve çalýntý yüzler.

Ýnsan ýrký.

Tebessüm ve iyi niyet yoksunu insan ýrký.

Karamel tadýnda ve renginde iken öðretiler düþüþe geçen sevgi ve gölgelerin tantanasýnda gerçekleri yanlýþ algýladýðýmýz belki de yanlýþlarý doðru addeden bir düzen/düzensizlik.

Ýçimin karanlýk odasýnda çektiðim resimlerin ön sözünü okuyorum ve negatif yüzleri ile tüm enerjimi çalýyorlar.

Sözcükler yaralý artýk.

Kalbura dönmüþ mavi turna ise ölü.

Ve izini sürdüðüm bir inilti az sonra’nýn nüktedanlýðýnda az evvel’in geçmiþe mazi olan rütbesi.

Apoletlerimi söktüler iþte ne de olsa þiir yüzlü sevdalarda açýða alýndý düþlerim.

Karambola geldim ne de olsa nifak yüklü söylemler asla uðramadý dolaylarýma ve ben dolunayda irkildim bir kurdun ulumasý ile ulema bildiðim hayata ince d/okunuþlar sundum.

Usumda sihir.

Suskumda gizem.

Gizemimde ise mahrem olmayan her açýlým aslýnda aksayan ayaklarýnda mevsimin ve þiirin ben çakýrkeyif olmayý dilediðim bir gece vakti bir þiir edasýyla süzülen kelimelerle restleþtiðim ve sözlendiðim.

Kaportasý bozuk belki de meali olmaya yatkýn bir ön söz tasarlarken muhalif bir tuþ’a basýp da tuþa geldiðim.

Ah, bu klavyenin azizliði.

Yerleþik olan tüm tuþlar.

Yerleþik olan görüntüler ve örüntü misali her kaçtýðým izlekte ben bir kuþ edasýyla süzülürken þiirlerin göz kýrptýðý.

‘’Yerleþik yabancýlýðýn acýsý:’’ (N. Marmara)

Kümelenen insan izlekleri ve koloniler halinde sýrýttýðýmýzý da resmederken kameralar.

Sözcükler aslýnda yaftalanmýþlýðýn da tanrýsý ve her yek attýðýmda içimde sözlük dalgalanýyor ve saçlarýma yaðan rahmetle özdeþleþiyorum günle ve hayatla.

Mavi turnam.

Sancýlý doðumlar ve sancýlý büklümlerde sünepe sýfatlar kondururken birbirimize ait olduðum yeri sorguluyorum.

Þairin þiar bildiði o yerleþik yabancýlýk duygusu ben yazdýkça kendime uzaklaþtýðým…

Yazdýkça önceleri kendime yakýnlaþtýðýma dair bir söylemle iç huzurumu saðladýðým ve yaza yaza artýk yaz’ýn bile ön sözü iken kelimeler.

Öðütlenen.

Öngörülen.

Önseziler ve de ön yargýlar.

Önde boþ yer var madem neden ilerlemiyoruz, bayanlar, baylar?

Sözcük kýtlýðý da yok madem hale neyin derdindesiniz?

Þimdi sünepe bir kurþun delecek de b/aðrýmý ve kör nidalarla ben bir kor heceye dönüþeceðim.

Gitmeye niyetlenen bir yerleþik yabancý iken þair ve adýmlarken tökezlemeye asla niyetlenmeden niyeti kötü diðer yerleþik yabancýlar mý izdiham nedeni?

Gitmeye niyetli iken ve niyetsiz bir geliþin niyetli bir gidiþe teamülü.

Azlýðýn çokluðun doz aþýmýnda bir antrakt vermek…

Leb demeden leblebiyi yutup da boðulma tehlikesine rest ç/ekip azýða aldýðým düþleri ütülüyorum ve z/amansýz bir sevdayla ölüm yer deðiþtiriyor.

Muhatabým geçmiþ zaman… aman Allah’ým, nasýl da hastalýklý benim düþlerim ve nasýl da ölümlü bir düzenek her an her þeyin yer deðiþtirebildiði ve ötelenen yapýsýnda renklerin siyaha meylettiði bir düzenek ne de olsa her birimiz birer prototipiz.

Ýzahý var ya da yok aslýnda kimse izah etmeye ya da anlamaya uðraþmýyor.

Bir boþ vermiþlik iken hitabesi ömrün kanýksadýklarýmýzla nasýl da yalan söylüyoruz. Gözümüzü kýrpmadan dahi ve bu yüzden her gerçeði derinlemesine sorgulayýp azýcýk da saf oldu mu insan…

Muteber bir düþ olsa özünü korumak gelin görün ki günümüzde yanlýþ algýlanan ve alaya alýnan bir mizaç.

Azýnlýktayýz madem þimdi baþlayabiliriz yeniden resmetmeye.

Huzurun týnýsý ve boðuk sesi ah’lar körelirken vah’lar inlerken…

Meczup bir düþ’ün tanrýsý ve düþün düþün sonunda boðulmayý da hicvetmiþken…

Suya sabuna d/okunmadan yaþamayý becerenlere de selam olsun ve fikrini kendine saklayýp en büyük paya da hak kazananlar…

Yerleþik yabancý öðretisi ile özdeþleþen sevgili Nilgün, iþte tetiklendi hüznüm ve yolum sana düþtü iþte sevgili yerleþik yabancý.

Okumadan geçemediðim her satýrý ve okunmayý dilerken ömrü yetmeyen biz fanilerin ve okunmama ihtimaline rest çekip aþkla yazarken mavinin de iniltisine buyurgan bir tanrý mizacý ile hükmederken…

‘’Gitmeye niyetli insanýn, yerleþikliðine mahkûmluðu, gidemeyiþi ve kuþatýlmýþlýðý o insaný bir yabancýya dönüþtürürken ortaya çýkan acý, tanýmlanabilir miydi? Sanmýyorum.’’ (Alýntý)

Ben ise yaþayan bir insan olarak ve de Nilgün’ü çok net algýlayabilen tanýmlamaya çalýþýyorum onun ve ayný oranda benim de hissettiðim acýyý.

Ait olmayý dilediðim her farazi koþul.

Sepetlendiðim insan izlekleri ve amiyane bir tanýmlama kullanmaktan da asla haz etmediðim…

Þimdi külüstür bir araba ile yolda kalmýþlýðýmýn acýsý ile demliyorum acýmý ve derliyorum.

Sarý benizli güneþ hepten güzellik uykusunda ve insanlýðýn belki de yüzde ellisi.

Zanlarýn titreþim yarattýðý; zamirlerin tutkulu birlikteliði ve sýfat addedilen her kor betimlemeyi inceden ince kazýrken yüreðe akabinde satýrlara…

Yaftalanmýþlýðýn bir dürtü olduðuna ise çok yeni vakýfým ve istimlâk edilmiþ ruhumla süt liman benliklerde ben karýyorum sahili ve körüklenirken içimdeki yalnýzlýðýn izdihamý…

Yargýlar ve azat etmek tüm yargýlarý týpký koruk düþlerin olgunlaþtýðý bir eksende takla atmak gibi mavinin bile siyahî vasfýyla umudu yok sayan bir dürtü iþte siyahýn askýntý olduðu o açýk tenli þiirlerde yalnýzlýðýn örtüsünü üstümüze çekmek çok matahmýþçasýna…

Coþku… engellere takýlan.

Çýðlýk… susmasý istenen.

Dürtü… çok olasý ve yaygýn iken bir set da onun önüne çekmiþliði insanlýðýn.

Gölgeler depreþen hüsranla çatý katýna taþýnýp da aþkýn bile hor görüldüðü.

Ziyadesiyle bir düþüþ ve çýðlýðýn tünelini kazýmak üstelik nereye ulaþacaðýný da bilmeden ve dokusunda renklerim hazana atýfta bulunan bir Temmuz gecesi.

Saðanak almýþ baþýný giderken tüyleri ýslanmýþ bir yavru kedi gibi satýrlara sýrnaþýp kucaklanma talebi…

Ve yazarýn son cümlesi:

‘’Çaresizliðin, direnemeyiþin, tükeniþin suskusunu yazmak kalmýþtý iþaretleyicilere. Hepsi bu muydu?’’

Ve dünyamýz.

Ve dünyasý Nilgün’ün…

‘’Tanýmýný ya da tanýmsýzlýðýný, kendi içinde barýndýran bir yer ne de olsa…

Ölüm buraya kadar.’’ (Alýntý)

Özlem ise sonsuz hele ki yaþamayý ve inancý þerh düþmüþken satýrlara ve tüm direncimin sýnandýðýna vakýf ben en akýlsýz yarýþ atýyým içindeki çocuðu da sonsuzluða taþýmak isteyen…

Ve iþte yazma nedenim.

Bir avazda doðup ölmek deðil beni mücadelem bilakis defalarca ölmek bu anlamda acýlardýr gardýmý asla almadýðým üstüne üstük acýlarla beslenen ruhum ve kelimelerim.

Sakýn acýmayýn bana ya da bize.

Sadece acýtmaya devam edin.

Ödün vermeden yaþamak benim iþim gücüm ve sonsuzluða birer birer çivi çakmak aþkýn da tutanaklara geçtiði bir sýrat köprüsü iken…