Papatya Falýna mý Düþtü Sevgimiz

Ne umutlarým vardý,
Bitmez tükenmez hayaller içinde
Senin ki gibi.

Yýkýldý umutlarýmýz,
Bitti, tükendi hayallerimiz,
Terk ettiðimiz duygular içinde.

Unuttum çok zamandýr takvimleri,
Saati hiç sorma sakýn,
Çýkarýp attým kolumdan,
Kalbimi sende býraktýðým günden beri.

Zaman,
Bilemiyorum þu an neresindeyim,
Ya sen, 
Seni hiç bilemiyorum,
Hangi zamanýn içindesin.

Suskunluklarýmýz nedendi,
O kadar sözlerimiz içinde,
Sakladýklarýmýz,
Saklandýklarýmýz,
Ve sýr saydýklarýmýz.

Sende bilemedin, 
Bende.
Okyanus derinliðinde boðulur gibi,
Yitip gittik o güzelim duygularýmýzýn derinliðinde.

O kadar suskunduk ki ,
Kimseler bilmedi halimizi,
Duymadýlar sesimizi,
Savrulduk zaman rüzgârlarýna,
Savrulup atýldýk her birimiz bir köþeye,
Canýmýz acýsa da,
Acýmýzý gömdük yüreðimize,
Tuz bastýk yaralarýmýzýn üzerine,

Adýna kader mi desek bunun,
Nasýl kaderse.

Hep bahar mevsimlerineydi sözümüz,
Neden hazanlardayýz þimdi,
Papatya falýna mý düþtü sevgimiz.

Dinçer Demirel