Ýri yarý adam mutfak tezgâhýnda dizilmiþ býçaklarý kemerindeki yerlerine dikkatle soktu. Çekmeceden kurban kancalarýný alýrken mutfaða kýz çocuðu girdi. Adam fýsýldadý. “Babacýðým, hadi sen yataðýna dön. Çok erken.” Çocuk gözlerini ova ova babasýna doðru yürüyüp sarýldý. Baþýný göbeðine yasladý. “Gitme! Bayramda hiç yanýmýzda yoksun.” Adam çömeldi. Çocuðun alnýný öpüp gözlerine baktý. “Ben…” derken kýzýn kaþlarý çatýldý. “Sanki Hazreti Ýbrahim koçunu kasaba kestirmiþ.”