Yürüyorum zaman tünelinde 
Ağır ve aksak 
Eskisi gibi hızlı değilim 
İlkbahardan sonbahara dönmüş gibiyim 
Çünkü Ömür de geçmişim 
Artık yolun yarısını 
Bilemediğim son durak neresi 

İnzivaya çekilmişim 
Kendi iç dünyamda
Kalabalıklar sıkıyor beni 
Gittikçe yalnızlaşıyorum 
Ömür ilerledikçe 
Yok artık gencliğimdeki
Arayıp soranlar 
Dünya aynı insanların 
İnsanlıktan uzaklaştığı bu zamanda 

Nasihat veriyor tadı tuzu 
Yerinde olanlar 
Çünkü davulun sesi 
Onlara güzel geliyor 
İmkanı olmayan ise 
Çaresiz naçar kalmış 
Dinler inşallah der 
Birgün bende gülerim 

Gelmeyen günlerin yarınları sırdır 
Yaşam vadesi olanlara 
O yüzden kimse güvenmesin 
Bugün var olan varlığa 
Sözüm odur ki 
Yarın ne olacağımız belli değil. 
( Varlığına Güvenipte Hor Görme Düşkünü başlıklı yazı ÖNDER_34 tarafından 16.08.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.