Yaratýlýþ kitap’ýnda (kutsal kitap 26) Tanrý "Ýnsaný kendi suretimizde, kendimize benzer yaratalým" dedi, "Denizdeki balýklara, gökteki kuþlara, evcil hayvanlara, sürüngenlere, yeryüzünün tümüne egemen olsun."
    Yaratýlýþ kitap’ýnýn bu bölümü için Milan Kundera (Çek, Fransýz asýllý yazar) “Kutsal kitap’ýn yazarý insandý elbette, at deðil.” diyerek, devam ediyor. “Tanrý'nýn insana hayvanlar üzerinde egemenlik kurma iznini verip vermediði pek belli deðil.” Sözleriyle, haklý olarak kuþkularýný dile getiriyor. Albert Einstein (Alman, Yahudi asýllý fizikçi) “insanoðlunun en büyük zaafý, dünyanýn kendi etrafýnda döndüðünü sanmasý. Hatta bütün yiyecekleri, hayvanlarý ve doðayý kendine sunulmuþ bir nimet sanýyor.” diyerek, bir bakýma kutsal kitap’ýn insana sunduðu ayrýcalýðý reddediyor.
     Kutsal kitabýn yazdýklarýný ve Milan Kundera’nin,  Albert Einstein’nýn karþý düþüncelerini okurlarýn ferasetine býrakarak asýl konuya dönmek istiyorum.
    Bir damla sudan insan suretinde doðmanýz doðanýn mucizesi ise, Ýnsan olabilmeniz de sizin mucizeniz olacaktýr.
    Ýnsanlarýn büyük çoðunluðu sahip olduðu mal ve zenginliklerle övünür. Zenginliðinin ihtiþamýyla insan olduðunu sanýr. Oysa sahip olduklarýnýz (mal mülk vs.) her zaman insan olma anlamýnda size bir þey katmaz. Ýnsan olmayana da sahip olduklarý sýrtýna vurulmuþ odun yükü gibidir. Hareket ettikçe kýymýklarý batar, canýnýn yanmasýna, yüreðinin acýmasýna sebep olur. Bir süre sonrada yüreði nasýrlaþýr, vicdansýz olur.
    Ýþte bu vicdan yoksunu insanlara bakarak Dostoyevski (Rus yazar) Ýnsaný “iki ayaklý nankör” olarak tanýmlamýþ.  Schopenhauer (Alman filozof, yazar) “Ýnsanlarý tanýdýðýmdan beri, hayvanlarý daha çok sevmeye baþladým.” diyor. Mark Twain (Amerikalý yazar) ise, “Bütün canlýlar arasýnda bilinçli þekilde kötülük yapma becerisine sahip olan tek canlý, insandýr.” demiþtir.
    Tabi ki yazarlarý, düþünürleri bu yargýlara götüren, yine, insan suretinde ama insanlaþamamýþ iki ayaklý muzýrlardýr. Bunlar insanlara, doðaya, hayvanlara kendi çýkarlarý ve zevki için zarar veren asalaklardýr.
    Kutsal kitaplarda ifade edildiði gibi, Tanrý, kendi suretinde yaratýp akýl verdiði bu iki ayaklý muzýrlara kendi ruhundan üflememiþ, ruhlarýný, her insan aklýyla, ferasetiyle kendileri olgulaþtýrsýnlar diye serbest býrakmýþtýr, sanýyorum.
    Ondan dolayý Mevlana: “Ýnsaný öðrendim. Sonra insanlarýn içinde iyiler ve kötüler olduðunu, sonra da her insanýn içinde iyilik ve kötülük olduðunu öðrendim.” diyor.
    “Sözü söylemeden, biraz demlensin
    Bin düþün, bir söyle, bal olur gider
    Dillerin tatlansýn, zevkle dinlensin
    Gönül bahçesine, gül olur gider”
    Þairler, yazarlar, sanatla uðraþanlar, düþünürler, filozoflar, bilim insanlarý ayný deryanýn gezginleridir. Her biri kendi alanýnda, kendi içindeki Ýnsan denen inciyi ararlar. Yani sanatla uðraþanlar da düþün ve bilim insanlarý da insanlaþma yolunun yolcularýdýr.
    Ýnsanlaþma yolu uzun bir yoldur. Sýrat ise bu yolun giriþ kapýsýdýr.
    “Sýrat sýrat dedikleri, bir aþýlmaz yol deðildir
    Aklý ile yol alana, geçip gitmek zor deðildir
    Cennet ile Cehennem’e seni taþýr her kararýn
     Her kararýn kapýsýdýr, keskin kýlýç kýl deðildir.”
     Bu kapýyý aklýyla geçerek, Ýnsanlaþma yoluna giren, her dinden, her mezhepten, her inançtan insanlar vardýr. Onlarýn çabalarý sonucu dünya yaþanýlasý bir yerdir.
    “Doðruyu, güzeli yazsa kalemin
    Gönüllere düþse sözün, kelamýn
    Kavgayý durdurur bir tek selamýn
    Bin bir çiçek açan dal olur gider.”
    Bu dünyanýn, Sýrat’ýný geçip, Ýnsanlaþma yolunda mesafe kat edenlerin kat ettikleri yol ve dönemeçlerde hak edip aldýðý  makam, kapý, mertebe ve sýfatlar ulaþabildikleri menzilleri belirler. Aslýnda bütün sýfatlarýn en tepesinde insan vardýr.
    “Bilgi denizine girdiðin zaman
    Evrenin sýrrýna erdiðin zaman
    Benlik kafesini kýrdýðýn zaman
    Dilinde sözcükler sel olur gider.”
    Ýnsan olabilenlerin hiç bir mertebeye, hiç bir rehbere, hiç bir sýfata ihtiyacý yoktur. Ýnsan olabilenlere ne bu dünyada ne de baþka bir yerde kendisi ile ilgili, hiç bir sorgu, hiç bir soru yoktur. O, bütün sorularýn üstündedir. Vardýðý makama bütün sorunlarýn sebeplerini bularak ve kendisi, kendine sorduðu sorularýn cevabýný vererek varmýþtýr. Bir baþka deyiþle kendisi, kendine hesap vererek yol almýþtýr.
    Kendisine hesap verenin, kimseye verecek hesabý yoktur.
    “Tek ziynetin bilgi, yolun bilimse
    Tevazu hýrkanda, sevgi gölünse
    Seni yerenlere, sen hep gülümse
    Onlar da sonunda, lal olur gider.”
    Sözlerimi þöyle sonlandýrmak istiyorum:
Hayatýn güzelliðini gördükçe hayata, doðaya, insana karþý sorumluluðunuz artar. Siz sorumluluðunuzun bilinciyle yaþýyorsanýz, hayatýn güzelliðinin bir parçasý olmuþsunuz demektir.
    Birine, “güzel insan, iyi insan” demeleri, o insanýn, hayatýn güzelliðinin bir parçasý olmasýndandýr. Ve yeryüzünde insan için, güzel, iyi, güvenilir sýfatlarýndan daha güzel sýfat yoktur. Güzel, iyi ve güvenilir sýfatlarýný hak etmeniz dileðimle
------------------------------------------------- Tahir Eker 27.8.2019