Elindeki kırık bir sazdı
Bir gülümsemeye razıydı
Ne gülen vardı ne güldüren
Kızdı çaldı söyledi kızdı anlayamadı
Anlayamadı insanı insanlığı yine çaldı
Baktı semaya
Baktı etrafına tabiata gülümsüyordu
Kışın istirahat ederken yazın herkese meyve veriyordu
Anladı güldü kusursuzdu biliyordu
İnsanlığa baktı hepsi yamuktu gülmüyordu
Mütemadiyen saklıyordu hayrını görmüyordu
Göçüp giden sevdalar ülkesine doğru yola çıktı
Aklında sevdadan başka bir şey yoktu
Dinlenmek için oturuyor çalıyor gülümsüyordu
Sevda ülkesinde herkes toktu acıkan yoktu
Paylaşım çoktu saklamak katiyen zinhar yoktu
Beraber eker beraber biçerlerdi ayrım yoktu
Gülümseyerek devam etti yoluna baktı arkasına gelen yoktu
Mehmet Aluç-Gülveren