Hasretin Her Hecesi Her Ýmgesi Bir Yangýn Bir Alev Topu Yanmaya Gör

 

Sen rüzgârlar neden eser sanýrsýn? Kokuna hasret kalýnca bana getirsinler diye eser, sen hiç sensiz yani aþkla severken bensiz kalmadýn ki nereden bileceksin ki! Sen terk etmeyi sevilmemeyi belki benim sevgimi beðenmedin ama ben aþkla seni incitmeden sevdim… Demek ki sana uymadý elden ne gelir kabullenmekten baþka?

 

Hasretin her hecesi her imgesi bir yangýn bir alev topu yanmaya gör, söndüren olmaz, yandýkça çelikleþir bu gönül. Bak rüzgâr yine saçlarýndan eserken kokunu bana getirdi, sen farkýnda deðilsin! Bana bakmayan gözlerinin ýþýltýsýný aya bakarak görüyorum, sen aya baktým sanýrken bana bakýyorsun haberin yok.

 

Sen giderken kumsalda duran ayak izlerin silinmedi, hala yerinde duruyor, o izlere bakarak salýnarak yürüyüþünü, kollarýný iki yana açarak dönüþünü mutlulukla gülüþünü seyrediyorum. Bir dudak payý býraktýðýn busen, hala sýmsýcak yanaðýmda duruyor, sen gittim sanýyorsun ve yanýlýyorsun, sen bendesin haberin yok… Bu gece ay yok ortada belli ki gönlündeki hüznü belki de piþmanlýðýný gönlündeki karanlýðýný bana anlatmak için, bu gece gökyüzünde yok. Gelirsen kapým açýk, biraz kýrgýn olsam da birazcýk sen usulca gir içeriye, bak hazýr istediðin o gönlümdeki salýncak, bin gökyüzüne doðru uçarcasýna sallan, gülücüklerinle ol her an.

 

Mehmet Aluç