BURNUMA DUZ GÝBÝ KOKDUN GARDAÞIIIM !

           Havalar soðumaya yüz tutmuþtu.  Harman da sýrasýyla yatan iki kardeþ sabaha karþý düþen çýð ve soðuktan üþüyüp titreseler de babayiðitliðe toz kondurmayarak birbirinden  bunu saklýyorlar, güneþin doðmasýyla beraber ýsýnan havadan ve bir türlü bitmek bilmeyen iþ güç telaþýndan dolay akþam üstlerine  örtünmek için evden harmana yatmaya gelirken yorgan getirmeyi akýl edemiyorlardý.

          Þamlý’nýn uþaðý diye bilinen ve kimseye zararlarý olmayan, köylülerince sevilip sayýlan iki kardeþten Ýreþit uzun boylu babayiðit kýrmýzý benizli, yakýþýklý iri kýyým birisi iken küçük kardeþi Omar aðabeyinden biraz uzun boylu ama kara kuru bir gençti. Belki de zayýflýðýndan dolayý boyu aðabeyine göre uzun gösteriyordu.

         Güçlü kuvvetli iki atlarý vardý ki bakmaya kýyýlmaz, bütün köylünün gözü bu atlarýn üstündeydi. “Aman nazar deðmesin” diye köye gelen çerçiden boyunlarýna mavi boncuk satýn alýp baðlamýþlardý. O yýl bu atlarýna güvenerek köylüden bayaðý tarla  tutarak ortaðýna ekmiþlerdi.

         Ýþ bitecek gibi deðildi. Bunca çalýþmalarýna raðmen diðer çiftçilere göre çok gecikmiþler ancak Eylül ayý ortalarýnda tarladan sapý harmana getirmiþlerdi. Bu yüzden dolayý ortakçýlarýn biri gelip biri gidiyor, öfkelerinden suratlarý beþ karýþ yer süpürüyordu.

          Ýki kardeþ geceyi gündüze katarak çalýþtýklarý halde iþ biteceðine daha da çoðalýyor, mahsulü kýþa kaptýrma telaþýna düþen Ýreþit arada sýrada iki ellerini öfkeyle havaya kaldýrarak “eyy aza ganatkar olmuyan dürzü Ýreþit, elin tarlasýný iki ata güvenip ekmek toplamak sana mý galdýydý” diye kendi kendine feryadý figan etse de araya girenler “yazýk günaa girme” diyerek onu teskin ediyorlardý.

          Ýki kardeþ baktýlar ki bu böyle olmayacak evde barkta eli iþ tutsun tutmasýn çoluk çocuk kim var ise sabahtan akþama kadar harmanda kendilerine yardým etmeye mecbur ettiler. Çocuklar büyüklerin nezaretinde döðen sürerken kimileri de dirgenle iyi ezilsin diye bir yandan saplarý karýþtýrýyor, týnaslar da  elde yaba duran kiþilerce savrulmayý bekliyordu.

          Birkaç kez yaðmur tehlikesi atlatsalar da ‘mahsulümüzü kaybederiz’ telaþýna düþen ortaklarýnýn da yardýma gelmesiyle aradan geçen  bir aya yakýn zaman içerisinde onlarýn paylarýna düþenleri ayrý ayrý taksim ederek yaðmur ve erkenci yaðabilecek  kar da  ýslatýp þiþirmeden kendilerine teslim ettiler. 

            Ýreþit’in öfkesi az buçuk dinmiþ, artýk eskisi gibi kardeþi Omar’ýn ve kendi aile efradýna  gerekli gereksiz baðýrýp çaðýrmýyordu. Vaktin nasýl geçtiðinden habersizdiler, burunlarýna mantý yemeði kokusu geldiðinde vaktin öðle ye geldiðini fark ettiler. Aceleyle karýnlarýný doyururlarken aðýzlarýndaki lokma þapýrtýlarýna “Omar oðlum, bu günkü iþleri bitirdikten sona Allah izin verirse yarýn sabah önce tarlaya ekecaamiz toomlarý ayýralým, ondan sona da hýssamýza düþeni yaðmura çamura gaptýrmadan hemen bölüþelim, galan vaktýmýzda da  arabýya çeteni gurup samanlarýmýzý samanlýða atalým ki gýþýn hayvanlarýmýz aç galmasýn.” diyen  Ýreþit'in aðzýndaki lokmalardan zor çýkan talimatlarý karýþtý.

          Bereketli bir mevsimi geride býrakmýþlar bu yüzden de iki kardeþin gözlerinin içi ýþýl ýþýldý. Aðasý yanýnda saygýsýzlýk olmasýn diye konuþmayý kendince pek sevmeyen Omar “aða, aðar gýzmassan sana biþi diyecam, bu yýl iki ata güvenip ortaðýna çok tarla duttuk, iþi yetiremedik, parasýzlýkdan çitçide dutamadýk, bu yüzden harmandan geç gaktýk, seniye fazla ortakcý almýyalým”. Ýreþit’in bu durum pek iþine gelmemiþti, yapacak bir þey yoktu, iþler ortak görülüyordu, “haklýsýn gardaþým senin didiðin olsun baalým” dedi.

           Köylük yerde ortalýk aðarmaya baþlarken öten horozlar, sonrasýnda erkencecik doðan güneþ insanýn yorgunluðunu ve yerine göre uykusuzluðunu bilir mi. O gün harmanda yatma sýrasý Omar’daydý, ortalýk aðarýrken gördüðü rüyayý yarým býrakarak telaþla uyandý. Önce gözlerini üfeledi, yatarken  üstüne yorgan çekse de altýndaki saman çýðdan dolayý sýrt ve bacaklarýný bayaðý üþütmüþtü. Az gerindi, üstünü baþýný  giyindikten sonra eline yüzüne  su serperken  "vakýt öðlen olmuþ sen daha yatýyon Omaar, insan bu vaata galýrmý heç” diyen Ýreþit aðabeyinin sesi kulaklarýna aksetti.     

           Aile efradý harmana gelinceye kadar iki kardeþ bir gün önceden yarým kalan iþleri bitirmeye uðraþýrlarken geçen zaman içerisinde diðerleri de harmanda yerlerini aldýlar. Ýki kardeþ herkese gücünün yeteceði kadar iþleri tarif ederek kendileri de hanýmlarýný yanlarýna alýp asýl kendi görecekleri iþlerin baþýna geçtiler.

          Bir önceki gün kararlaþtýrdýklarý gibi hareket ederek önce ekecekleri tarlanýn dönümünü,  sonrasýnda da dönüme kaç kile tohum atýlacaðýný, o yýl ortaokul son sýnýfta okuyan Omar'ýn oðlu Hacý’ya hesap ettirerek  zor kötek tohumluðu bir kenara ayýrdýlar.

          Tohumluk iþi bittikten sonra sýra kalan mahsulün ayýrýmýna gelmiþti. Her yýl yaptýklarý gibi önce yüz çinik mahsülü Ýreþit sayarak kardeþi Omar’a, o da bir köþeye dökmesi için askere gidecek olan yeðeni Asým’a teslim ediyordu. Ýlk yüz çinik sayýmý bittikten sonra Ýreþit “Omaar, yavrum dizlerim goptu, bundan sonrasýný sen çinikle ne olur” diyerek kadeþi ile yer deðiþtirdi. Omar “çinik kýýýrk” demiþti ki oðlu Necati “aga anam yemamizi getirdi de sizi sufruya çaðýrýyo”. Meðer vaktin öðleye yaklaþtýðýný fark eden kadýn azar duymayayým, ‘bu gadar horanta harmanda aç kalmasýn’ korkusuyla  koþar adým evine giderek  bolca bulgur pilavý piþirip sofraya koymuþtu. Ýreþit emmisi yeðeni Necati'ye "anan ne biþirmiþ oðlum“ diye sorunca “emmi bulgur pilavý” Vakit ne çabuk geçmiþ dýþarýsý öðle olmuþtu. Ýreþit buna içten içe kýzsa da iþin içinde bulgur pilavý vardý, ‘soðutmuya heç gelmez, soona ariye gider’ düþüncesiyle “haydin baalým, herkes sufraya“ diye emir verdi.

          Yemekti, istirahatti derken Ýreþit’in, “haydi herkes iþinin baþýna” komutuyla gönüllü gönülsüz herkes iþnin baþýna döndü. Ömar çiniði mahsülle doldurup “gýrkbiir” diyerek aðabeyine teslim ederken Aðabeyi, “diggatli say oðlum, otuz dokuz da býraktýydýn, gýrkdan baþlýyacaan”dedi. Omar boþ bulunup “o vakýddaký aclýk gafana vurmuþ ellaðam aga, ben sayý belli olsun diye gýrk da býraktýydým.”

          ‘Otuz dokuz da býraktýydýn, yok aga kýrta býraktýydým ýn’ arkasý gelmeyen iddialarýn arasýna kör þeytan karýþmýþtý. Ýleri geri derken Ýreþit aðasý nasýl oldu bilinmez ‘saçýnýn teline 

kýyamadýðý kardeþinin baþýna harman süpürgesini yarý saplý vurunca Omar oraya düþtü. Kimse iki kardeþ arasýna girip müdahale etmiyordu. Yaptýðýndan utanan Ýreþit bir kenara çömelirken diðerleri de Omar’ýn kafasýndan akan kanlarý oradaki ocakta bulduklarý külleri basarak durdurmaya çalýþýyorlardý.

          Olayý duyan yetim büyüdüklerinde baba yerine koyduklarý Þamlý'nýn Mehmet emmi ve oðullarý yetiþerek aile arasýnda husümet doðmamasý ve dövüþ çýkmamasý için uðraþý vererek ortamý yatýþtýrdýktan sonra sayýya kýrk tan baþlayarak iki kardeþin bakýþlarý arasýnda mahsulün paylaþýmýný yaptýlar.

          Ýki kardeþ küs olduklarý halde birbirlerine yardým ederek harmandaki samanlarý samanlýklarýna taþýdýlar, öbür senenin  tarlalara tohumlarýný ektiler. Ölüde, diride, düðünde, dernekte, iyi ve kötü günlerinde,  oturduklarý köy odalarýnda beraber oldular ama aradan geçen bunca yýllara raðmen bir türlü barýþmadýlar. Hýsým, akraba ve çocuklarýnýn dayatmalarý barýþmalarýna asla fayda vermedi.

          Aradan geçen yýllar içerisinde Ýreþit aða yaþlanmýþ, haliyle bir ayaðý yerde sürünüyordu. Oðullarýný evermiþ, kýzlarýný gelin etmiþti. Herkes  iþini, aþýný bulmuþ, ne onun çocuklarýna, ne de çocuklarnýn ona ihtiyacý vardý. Hanýmýyla bir edi bir büdü kalmýþlardý.

            Bir gün camide vakit ezaný beklerken komsusu Tahsin “Ýreþit aða aha geldik aha gidiyok, Allah kýmet ederse bu yýl hanýmýmla beraber hacca gidecaam, bunca yýldýr seninen arkadaþlýk yapdýk, senin aklýnda bööle biþi varmý, aðar akýl idersen yarin beraber þaare hanýmlarýmýzý yanýmýza alýp gidip yazýlalým isdersen”

           Ýreþit aða akþam hanýmýna durumu açtý, kadýncaðýz sanki kendisinden böyle bir þey beklermiþ gibi duyduðu teklifle sevinçten dört köþe oldu. Karý kocanýn sabaha kadar gözlerine uyku girmedi.

         Adet gereði hacý yemeði verdiklerinde Kardeþi Omarýn hanýmý ve çocuklarý, onun tüm akrabalarý geldiði halde kardeþi gelmemiþti. Hanýmý, çocuklarý ve tüm akrabalarýnýn onca dayatmalarýna raðmen hacý yemeðine gitmeyen Omar bu kez  de “o bana halleleþmiye gelmesi ilaazim idi” diyerek aðabeyini savuþturmaya gitmezken, aðabeyi de  “o benden güccük, ben mi halelleþmiye onun ayaðýna gidecaam, o gelsin” inatlaþmalarý neticesinde Ýreþit kardeþi Omar’la barýþmadan haccýn yolunu tuttu.

          Ardý arkasý gelmeyen hac ibadetlerinde yorgun düþen Ýreþit’in daha baþýný yastýða koymadan gözleri kapanýyor, kýsa süren  derin uykularýnda “benden halellik almadan hacca giddin, senin hacýlýðýn gabul olmaz” diyen kardeþi Omar rüyalarýna giriyordu. Bu durum neredeyse hac boyunca sürdü.

          Hacýlarýn dönme vakti yaklaþmýþtý. Artýk köyde hacý karþýlama hazýrlýklarý göze çarpýyordu. Omar'ýn köy dýþýnda bulunan oðul ve kýzlarý amcalarýný karþýlayan ekibin içinde bulunmak için köye birkaç gün öncesinden akraba ve dünürleriyle gelmiþlerdi.

          O yýllarda Kýrþehir hacýlarý Hac dan otobüslerle Mucur ilçesine gelir oradan da karþýlayýcýlar teslim alarak evlerine gelirlerdi.

          Omar’ýn o gece sabaha kadar düþünmekten gözüne uyku girmemiþti, yýllardýr içinde biriktirdiði küslüðü bir kenara atarak sabah kendisini karþýlama kafilesinin içinde buldu.

Otobüsler Mucur’da yolcularýný býrakýrken inenleri karþýlamaya gelenler hasretle sarmaþ dolaþ baðrýna basýyor, gençler yaþlý olanlarýn ellerini öpüyor, bazýlarý sevinçten kendisini tutamayýp aðlýyor, bu iþleri bitirenler de hacýlarýn eþyalarýný otobüslerden alarak kendi araçlarýna taþýyorlardý.

          Hacý Ýreþit ne kadar yol yorgunu olsa da kendisine doðru koþan akraba ve çocuklarýný hanýmýna göstermeye çalýþýrken bir yandan da “acaba o da karþýlamaya geldi mi ki” diye kataraktlý gözleriyle kardeþi Omar’ý  seçmeye uðraþýyordu.

         O anda Omar kardeþini otobüsten inerken  görmüþ, yaþlýlýðýndan umulmayacak þekilde aðabeyinin yanýna  koþar adýmlarla gelmiþ, otobüsten inmesine yardým etmeye çalýþýyordu. Ýki kardeþ birbirine sarýldýklarýnda gözlerde birikenler etrafa sel olurken olayý seyredenlerde hýçkýrýða boðulmuþlardý. O anda “YILLARDIR BURNUMA DUZ GÝBÝ KOKTUN GARDAÞIIIM” diye feryat eden Hacý Ýreþid'in aðýdý ciðerleri daðlýyordu.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN  30 08 2019 KIRÞEHÝR GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR

Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek, mirasçýlarýný rencide etmek için yazmýyorum.