“yusuf’u gayyâsýnda kimler görüyor þimdi?”
belki cevap bulundu, soru askýda durdu,
yoruluyor insan kendi sessizliðinde
ben de dedim sevgilim, sesimi de götür diye
duymadýn beni, kuyu çok mu derin ne?

aslýnda yapýlacak iki þey var elimde,
biri sizi unutmak, diðeri dilek tutmak
dilek dediðimde yusuf’un kuyusuna taþ atmak

kýrýlmýþtým sevgilim siz gelmeden önce
bu kentin kadýnlarý biraz taþ kalpli
anaç kurgusuyla uzaklaþýp geceden
gündüzüne pirinç ayýklýyor gibiler
neyse boþ verin sevgilim siz
önce saçlarýmý yakýn sonra kirpiklerimi
mum alevinden kaçýþan bir cehennem korkusu
ve tene iþleyen yanýk kirpik kokusu

ben gözlerimi kapardým, sevgilim siz kurþuna dizerdiniz
içimdeki þüpheleri ve dile gelen sorularý nasýl da sakýnýrdýk
yarým uyaklarýn sýzýp sahile vurduðu demlerde
siz divanda oturur þiirler okurdunuz öykünüp topraða,
asi kardelenler, kalp kýran güller ve beyrut papatyalarý
açardý yüzümde, sevgilim siz kurþuna dizerdiniz...

çok nefessiz kaldým sevgilim siz gelmeden önce;
bir yataðýn dizlerinde teneþir unutup
çarþaflarý sýktým adamlýk edasýyla,
gecenin ceplerinde haz aradým boþuna
çünkü bir þairin kalemi ne kadar keskin ise,
o kadar seviþmeli dört þiirlik bir hýzla.
üstelik tükeniyor öksüz kalan üç nokta

düþe kalka öðreniliyorsa hayatýn anlamý,
ben þiirden düþerek baþladým öðrenmeye öyleyse
bir gariptim sevgilim siz gelmeden önce
sevmeyi ve hoþ görmeyi dilenen fakir kadar
hakir görülesi bir hayatýn içinde
ne zaman gözlerinizi görsem sevgilim
çiçek soluyor, köpek uluyor, ben koþuyordum
denizsiz bir çocukluðun taþralý ergenliðine inat
dudaklarýmdan baþlýyordum hep ýslanmaya

gittikçe sararan bir resme bakýyorum
içinde kötü kalpli bir çingene rapsodisi
belki hep bunaydý gözümün seðirmesi
beki de kirli pembe, kalibreli  çingene ve daðýnýk yatak
her gece beklenen bir leylek kadar yalan
her sabah bir yumurta kýrýlarak tok tutan
söyledim de sevgilim size,
ah bu kentin kadýnlarý biraz taþ kalpli
tüm veballeri seriyorlar yusuf’un çeyizine...

V.Keleþ