Düþecekken sarýlýr gibi halata.
Tüm heybetiyle seni ayakta tutar galata.
Eski demde yiðitler gibi binmiþim ata.
Söylerim Ýstanbul'un türküsünü.

Oltayý attým denize niyetim balýk tutmak deðil.
Ýbrahim'i yakmayan odunlardan haber var mý?
Nemrut'a yardým eden kalabalýk bunlar deðil.
Sorsanýz bizdenler derim, acep bilen var mý?

Maziye duyulan büyük özlemdir Çamlýca Camisi.

Avlusunda gezinirken, fark ettim bitmez bu destan.

Her devirde bulunur bir mahir, Sinan ki mimarlarýn hamisi.

Fetih sonrasý onardý Ýstanbul’u sil baþtan.

Üsküdar’da akþam vakti çökünce insanda bir hüzün olur.

En kabasýnda bile beklenmedik bir naiflik.

Aþk deyince Üsküdar, kuþaklar arasý ince bir yol olur

Bir yanda eli bastonlu ihtiyar, bir yanda geleceðin mimarý gençlik,

Hep dönülmez yollara kalkacak deðil ya vapur.

Sirkeci’de seferden dönen dönene.

Kimine annesi dahi olurken sýrtýnda kambur,

Bir kere ah etmez deniz, yük demez Ademe…