Online Üye
Online Ziyaretçi
Hangi
kapıyı çalsam acımasızca yüzüme kapandı baba
Beni
kaybolan yetimlerden bildi herkes
Cevapsız
kalan sorularımda
Yetimliğim
yanaklarımda kan kızılı durdu hizaya
Rüzgara
seslendim
Alın çığlıklarımı babama götürün diye
O bile duymadı, tıpkı senin gibi sağırdı galiba.
Yıkılmıştım
Cümleleri
sahipsiz meczup bir iniltiyle
Yaşlı
kaldırımlara düştüm.
Tek dilek
hakkımdan vazgeçip
Yaşamayı
seçiyordum
Bir umut
feveranıyla.
Hayat
sensizliği de öğretiyor baba
Etimi lime
lime doğruyor gerçekler
Ama
vazgeçmiyorum
Sevginin
öldüğünü gördüm gözlerinde baba
Bir duanın
dudaklarımda kıvrandığını
Gözyaşlarımın
sözcüklerime karıştığına şahit oldum
Yumruklarıma
tevazu giydirdim
Ölmeden
önce öldüm defalarca
Sen
yetimlik nedir bilir miydin ki hiç baba
Şefkatine dilenciydim
Ruhumda
büyüyen insanlığım
Eksikliğinle
sızlandı bir ömür boyu
Adaletinin
bozuk kantarında
Taş kalbin
dönüp de bakmadı yüzümüze
Artık
beklemiyorum gülen gözlerini
Saran
kollarını
Evlatlarıma
saklıyorum senin yapmadıklarını
Ah baba
Adamlık
edasıyla boy verdiğin sokaklar biliyor gerçekleri
Konuşmayan duvarlar
Ve şahitlik
edip susan insanlar
Her şeyden
önemlisi
Allah
biliyor.
Ben de
artık seni havale ettim Allah’a…
Hoşça kal…
Adem
Efiloğlu