Ýþte ölüm iþte eþik:

Zamansýz düþülesi aþkýn kuramýnda saklý

Hüviyeti:

Damsýz bir hüzün adeta þiirin de bakiyesi,

Issýzlýk nam salmýþ ruhumda

Gözlerimde esir kalmýþlýðým

Hükmeden ne yalýn bir kelam

Ne seferberliðini ilan eden izam.

Küt kesilmiþ yorgunluðun mýzrabý

Külliyen de yalan

Mutluluk erecekmiþ kapýma

Yenik düþtüðüm düzene de karþý gelen bir fetva

Devasa özlemin kilitli olduðu bitimsiz hüznüme.

Arþýnladýðým kadar düzeneði

Ar bildim ben yazmaya durduðum her heceyi

Adabýyla sevip saklý tuttuðum dualarýmda

Ah’lar arþý alaya çýktý, azizim.

Görünmezliðin hicranýnda

Bir yanýk hece hepi topu

Diyenlere de bakma sen:

Ne güldüðüm gerçek

Ne sevmediðim sanýr mýsýn ki yalan.

Eþlik etmez her günüme

Sensizliðe hükmeden kelam.

Kucaðýmda ýslak bir mendil

Ýçim kazýnýp da yatsýya denk düþen bir ölüm

Sabah ezanýnda kaykýlmýþtý oysa benliðim

Mazimdeki yok ki mutlu geçen tek bir gün

Kendime atfettiðim.

Tabular yýkýlmaz

Köprülerden geçilmez

Ta ki mahþere kadar yolculuðuma eþlik eden

Sessizlik bir de Yaradan.

Köhne lahit:

Sabýkalý mýyým da aþkta

Görüp göreceðim ne çok þey var bu yaþta.

Bir kalp gözüm bir de sen

Sanrýsýz geçen ömre katýk yapmadým tek yalan.

Ýzafi rotamda metruk bir bilmeceyim;

Naþýma eþlik eden ümitte gizliyim

Hem þair demedi mi?

Dünya bir noktadan ibaret;

Ömür de ölüm de bir nota

Kendime zulmettiðim yas’ýn da muadili

Geçimsiz ruhumun yalnýz nihayetlenecek ikbali.