Online Üye
Online Ziyaretçi
Kelimeler dilden çıktığında önemli olur, sırlar artık dışarıdadır, kulaklarda bomba etkisiyle beyine gider. Etkileri, gücüyle sınırlıdır. Ama mutlak bir etkisi vardır. İntihar edecek kişiyi dünyaya geriye döndürebilir, hayat dolu insanı çukura itebilir. Hani deseniz ki, ne derse dersin, varsın konuşsun dursun… Ne yapabilir ki? Hayır, onun yaptıklarını zamanla görünce bunu dediğinize pişman olsanız da geriye dönemezsiniz!
Dilin eğitimi ve sözcük zenginliği çok önemlidir. Çocuk aylar ilerledikçe ilk ne konuşur diye ebeveyni merak eder durur. Hatta anne ve baba yarış yaparlar… İlk önce anne diyecek, ilk önce baba diyecek diye. Sizce bunun söylenmesi sıradan mıdır, Hayır. Çocuğun kulağına giren sözcükler, beyinde yüklenmiş büyük sözcük zenginliğinde karşılığını bulduğunda eşleşir ve ortaya çıkar. Dışarıya fırlar…
Dil, yemeye de yardımcı olur. Bilir ki, aldığı enerjiyle varlığını sürdürecektir. Yediği güzel gıdalarla insanlığa hayrı olur, yediği zehirler ile insanlığa zarar verir. Hani diyeceksiniz, yediğimizle sözcüklerin ne ilişkisi olabilir ki? Düşünün, dokunmak da iletişimdir. Beden dili de… Dokunmak insanı nakavt edebileceği gibi sevgiye ve mutluluğa da sebep olacaktır. Dile dokunmak, onu iyi-kötü uyarmak… Düşünün ki, kimse yediğinin ne olduğuna, miktarına ve görüntüsüne aldırmaz bile… Doymasıdır önemli olanı. Enerjidir hedefi… İşte yanıldığımız nokta da budur.
Dil eğer güzel sözcükler zenginliği ile doluysa, okunası romanları olan yazar olabilir, unutulmaz şiirler yazabilir. Sunduğu seminerleri ile, kitlelere ulaşabilir, sıra dışı sohbetleri ile herkesi bir araya getirir, savaşları engeller, sağlıklı bir nesilin meydana geldiği fikirlerini dimağlara yerleştirebilir. Dil besmeleyi öğrenmişse, mutlaka tefekkür eder ve en sonunda elhamdülillah ile şükür eder. Dil, şarkılarıyla, ilahi sözleriyle, dik duruşuyla asr-ı saadet-İslamın altın çağı toplumunu yaşatır gönüllerde…
Dil eğer çıban, ur gibi virüslerin yurdu olmuşsa, ağız kokar, şerri sarar, çirkin görünür bedenine bakınca… İnsanı ilk etkileyen dildir çünkü… Dil hangi iklimi yaşıyorsa o insanda o iklimi yaşar, çevresine bu mesajı verir. Allah kimseye şerli dil, düşmanlık dolu fıtrat vermesin, Amin.
Dil aynı kültürden konuşmuyorsa, karşısındakine ne dediğini ifade edemiyorsa, ne dostluk olur ne arkadaşlık olur ne de aşk… Dil olmazsa insanlık da olmaz demek bu! Dil boşuna yaratılmamış işte… Dil et parçası değil yani… Kalp gibi manevi yönüde vardır. O manevi kalbi kalp yapan o manevi dildir. En büyük sorgu dilden çıkanın olsa gerekte mahşerde… Gıybet yapan, iftira eden, yalan söyleyen, kılıktan kılığa giren, riyakar olan o değil midir?
Bana göre dilimizle fazlaca meşgul olmalıyız, ona edep ve hayayı öğretmeliyiz. Çünkü ahlaki çöküntünün kaynağıdır dildir. Diline tanıyanlara ve ona mukayyet olanlara ne mutlu!
Saffet Kuramaz