Kâbe’de dünya yokluk sona eriyor açlık

Bakınca etrafımda görünür dağlardan kaf

Ortaya çıkıyor sır şaşırmış dilde çığlık

Mekân, zaman ölüyor… Aydınlanıyor etraf!

 

Kimde günahı görse saklar Kâbe örtüsü

Gözyaşları sel olur, yüzdükçe huzur tavaf

Aşk yangına dönüşür, vuslat olur dürtüsü

Taşında nur görürüm kalbim olunca sarraf!

 

Ağaç aşka gelince meyve verir çiçekle

Zahmete aldırmadan anne gezer bebekle

Allah’ın evindeyim dua, niyaz, dilekle

Misafiri olmuşum, diliyorum Haktan af!

 

Nadir yağarmış yağmur, yağmurunda ıslandım

Göl olmuş deryasında bata çıka dolandım

Su dolmuş mermerinde secdedeyken utandım

Günahıma mazeret bulamadım, tek bir laf!

 

Karasından anladım, içinde şu dünya yok

Kapanmış şer rüyaya, örtüsünde riya yok

Şu gurbette gezerken döneceğim sıla yok

Ecelimin ötesinde anladım, cennettir saf…

 

Saffet Kuramaz

( Allah’ın Evi Kâbe’deyim başlıklı yazı safdeha tarafından 16.10.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.