Sessizce yok olup gidiyorum..
Sessizce dediğime bakmayın,
Kahkahalarımın arkasına gizliyorum sessizliğimi.
İyiyim diyerek ölüyorum.
İyi olduğuma inandırarak tutuyorum nefesimi.
Gökkuşağı çıkartıyorum, gözlerime bulutlar çöktüğünde;
Güneş açtı diyorum, geçti.

Anlatmayı bıraktım; yangınlarımı, yandıklarımı...
Dinlemeyeceklerinden değildi korkum
Ya da beklentim yoktu, anlayacaklarına;
Umudum kalmamıştı sadece, yardımlarına.
İnsanın kendine çaresi yokken,
Ve herkesin kendi adını taşıyan yaraları varken;
Kim çare olabilirdi ki?
Bir yabancının, yabancısı olduğu acılarına...

( Sessizce başlıklı yazı Gizem Sanki tarafından 24.10.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.