Online Üye
Online Ziyaretçi
Garip
doğdun, garip öldün
Dostlar
seni hatırlasın
Bahçemizde
gonca güldün
Dostlar
seni hatırlasın
Doğduğun
köy Sivrialan
Senden
uzak durdu yalan
Hoş
bir seda senden kalan
Dostlar
seni hatırlasın
Gözlerine
indi perde
Can
ışığı söndü ferde
Kara
bahtın saldı derde
Dostlar
seni hatırlasın
Dünya
sana zindan oldu
Gönül
gözün yaşla doldu
Bahçendeki
güller soldu
Dostlar
seni hatırlasın
İçe
açtın gözünü sen
Kaybetmedin
özünü sen
Sakınmadın
sözünü sen
Dostlar
seni hatırlasın
Umudunu
yitirmedin
Yaban
otlar bitirmedin
Eve
haram götürmedin
Dostlar
seni hatırlasın
Çilelerle
yaşadın sen
Kırgınlığı
boşadın sen
Gönlü
aşkla döşedin sen
Dostlar
seni hatırlasın
Aşk
kabını göle saldın
Beş
koyduysan birin aldın
Zifirî
bir düşe daldın
Dostlar
seni hatırlasın
Aldın
sazı ellerine
Mızrap
vurdun tellerine
İlham
aktı dillerine
Dostlar
seni hatırlasın
Ektiğini
biçemedin
Toprağından
geçemedin
Aşk
badesi içemedin
Dostlar
seni hatırlasın
Fitne
fücur bilmedin can!...
Bir
gün bile gülmedin can!...
Gönüldesin,
ölmedin can!..
Dostlar
seni hatırlasın
Şöhret
oldun, duyuldun sen
Sayılmazken
sayıldın sen
Dört
bir yana, yayıldın sen
Dostlar
seni hatırlasın
Ne
hayaller kurdun cano!...
Saza
mızrap vurdun cano!...
Daima
dik durdun cano!...
Dostlar
seni hatırlasın
Gönül
verdin toprağına
Çiy
oldun gül yaprağına
Selâm
durdun bayrağına
Dostlar
seni hatırlasın
Çileleri
bal eyledin
Bayrak
gibi al eyledin
Yüreğini
yol eyledin
Dostlar
seni hatırlasın
Şöhretli
bir ozan oldun
Âşıklara
suzan oldun
Kalp
gözüyle yazan oldun
Dostlar
seni hatırlasın
Kem
sözleri duymadın sen
Kör
nefsine uymadın sen
Bu
dünyaya doymadın sen
Dostlar
seni hatırlasın
Sivas’ın
ak gülüydün can
Muhabbetin
gölüydün can
Sövenlere
ölüydün can
Dostlar
seni hatırlasın
Beslemedin
kötü emel
Konuşurdu
sazında tel
Şatıroğlu
Âşık Veysel!...
Dostlar
seni hatırlasın
Aşk
bağında açtın Veysel!...
Başımızda
taçtın Veysel!...
Ötelere
göçtün Veysel!...
Dostlar
seni hatırlasın
Gidişine
güller ağlar
‘Veysel’
diyen diller ağlar
Mızrap
susmuş, teller ağlar
Dostlar
seni hatırlasın