Güya bir iddiayla söyleniriz “ümmetiz”
Bir varmýþ bir yokmuþ hem sanki bir hayâletiz

Ne mekâna ad verdik, ne zamanla uyuþtuk
Düzlükler uzak kaldý, sarp yollarda yokuþtuk

Bir kuyuya düþtük ki, ne mümkün kolay çýkmak
Sersefil hem bedbahtýz, her taraf çýkmaz sokak

Bir araya toplansa, serilse sereserpe
Yýðýn yýðýn günahlar, yeter de artar derde

Umudumuz bir sensin, korunaðýmýz bir sen
Tepetaklak bu devir, sarpa sardý bu düzen

Mümtâz ipten koptuk biz, daðýldýk tesbih gibi
Karalara boyandý, göðümüzün mavisi

Atalet boynumuza, urgan oldu asýlý
Mevsimleri yýllara küstürdük ah hâsýlý

Zemheri bir ân gelir, lime lime ederler
''Hani ya ne getirdin, bohçanda ne var'' derler

Bize de bakar mýsýn, nurdan yüzünle bir kez
Ah öyle mahcubuz ki hem deðiliz mücehhez

Ne olur bir tebessüm et, tüm iksir ve hem sýrla
Bu vehamete ya bir form at ya da sýfýrla

Geçmiþten geleceðe, deðiþmez saltanatýn
Hem tahtýnda sen varsýn, çift konumlu hayatýn

Ne yaparýz yapayalnýz, sen de olmazsan kimiz
Þefâat Efendimiz, þefâat Efendimiz...