‘’Ey ölümün yirmi dokuz harfi, kötülüğün nefret ayetleri, kibrin küçük tanrıları…’’ (Alıntı)

 

 

 


Vadesi dolan bir tasvirden çıkıp da yola

Nemalandığım ebemkuşağı

Elbette yalıtılmışlığın piri sükseli yalnızlık

Her bahçede saklı gizi şiirin

Bir batında doğan her imin de tevekkül yüklendiği

Bir gizem adeta

Görünenden çok çok öte

Mavi ve asi bir nehir

Oysaki az evvel kapamıştım gözlerimi.

 

İri balyalar, hazin yüklü sonda açan

Solgun mavi

Tasfiye edilesi bir düşün de mimarı

Sergüzeşt bir kökün ihlali

Tıpkı sarıldığım ağacım meyvesi olmaya aday

Gözyaşım…

 

İstifli rahmet ve tuzağına düşmekten

Son anda kurtulduğum iblis:

Nasıl ki şahikanın kanadında sinen yüreğimle

İzini sürdüğüm rahmetin vardiyası dolmadan

Kurşuna dizildiğim med-cezir

Tüm kifayetsizliğime yüzünü dönen

Mevsim.

 

Sabıkalıyım elbette:

Dünün

Sönmüş ferine isyanım:

Affetsin beni Huda:

Kanatlarımdaki her beneği de yok saysın

Uğur böceği

Tıpkı sefil varlığıma taziyelerini sunan

Gökkuşağına sevdalandığıma biat

Köklerimde zehir ve acı

Süklüm püklüm gölgelerden alıp da hırsımı

Kaybolduğuma da kani olmasın hani kimseler.

 

Bir terane yokuşu

Şefaatin de bekçisi mundar izleklerde saklı nefret

Köşe bucak kaçtığım mı?

Elbette hayra alamet döktüğüm gözyaşı

Ağırladığım kadar sonbaharı

Ağırlandığım tarafınca üzünç yüklü duvarın

Üstüme yıkıldığı belki de bir rivayet:

Gözlerinden taşan her asil damlayı

Armağan ettiğim yüreğimde

Kanat çırpan mazim nasıl nasıl da tasalı.

 

Bir nazire içimde derlediğim;

Bir sevdalı manzume

Kapı aralığında ağırladığım yalnızlık kadar da

Israrcı göçmen kuşların telaşında

Savrulduğum yüz karası sefalet

Elbette ihbarı yetim mizacımın da hala sonlanmadığı

Bir yeis, içime kapandığım duraklarda

Dur durak demeden sevmeyi meşrep edindiğim

En izafi neşe salkım saçak benliğin

Temaşası gece ile sür git husumet.

 

Aydınlık öncesi ölmeye ant içtiğim ki

Kozasında günün derdest kimliğin hitabı

Sarı benizli sevdalarda yeknesak varlığımla

Aksettiğim ruhun firarı taş ocaklarından

Ermek adına nihayete bir düş korosunda

İsmimle müsemma bir tecelli

Açan güllerin büründüğü sessiz asalet.

 


TÜM İSLAM ALEMİNİN VE ÇOK DEĞERLİ EDEBİYAT EVİ AİLEMİN KANDİLİ MÜBAREK OLSUN İNŞALLAH.



( Giz başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 8.11.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.