Bordalar çevreliyor hakikatin çehresini
Bakmaya doyamayan dalgalar
Sillesini hissediyor genizlerinde
Püskürtücü hayatın
Hayatın hilesini tanıyorlar artık
Boylarını çıldırtıyor dalgalar
Ergenlerin kalın sesiyle
Dibe batan mazgallara soruyor
Çileli suskunluklarını dalgalar
Şeylikten utanan şeylerde
Arıyorlar ledün ilmini
Sonradan cozutuyor toprak
Ve dalgaları kurutuyor halvetinde
Eskiden kalan amiyane bir ıslanmayla
Ürperiyor kovulmuş alem
Hakikat açığa vurunca kendini
Dalgalar
Dalgalar dalgınlaşıyor gitgide
Geceliğini giymiş martılar eşliğinde
Ve yorgun aforizmalar atalarından kalan
Örtüyor gözbebeklerini
Hiçliğin gözü önünde
Derişirken yokoluşları
Hissizleşiyor apayrı duyguları
Dalgaların
Dalgaların nihayet amaçsızca hayatı sönüyor
Yeniden yar olabilmek için var edenle
Kendilerini var edebilmek için belkilerle