içime şiir tutunca fark ettim insanlığımı
tomurcuklanmış beyaz yalanlar bahçesinde çocuk yüzlü masumiyet
saklanmıştı intihal ağaçlarından
aldatma oyunlu
ebeydi
yumulmuş gözlerinde çapraz kolları
tek kişilik
sayılar ve elma armut çıkarımı
kimsesizdim
çıkmıyordu aklımın ardına gizlenmişlik
bir daha sobeledim
yalanımı
zevk alıyorum dengeli oyunumdan
günceme
zaman hediyesi alıntılar
sonrası
şair hafızalı düğmesiz ceket
kimi koyulaşan sisleri vardır şiirin
gizemiyle tümlenen
varlığına tutunur ilhâmların
içselime şiirle akan bir avuç yağmur insanlığım
mış gibi duygular pervazında uyuyan hatalarım-ın
siz gibi !
farkındayım
dizeler kontrolü kalem çaresi
hisler diyaframına düşerken detone sesler
cinayetler imgesi kesmiyordu ruhlar kasvetini
karamsaran dili lâl rolünde
bühtan söylevli söz izi
bırakır gelip-geçene
ki nedamet'sizdir her eyleminde
ayarı mecaza muktedir
ç'alıntı eserleriyle...
