Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Yalnızlık hiç geçmiyor, dedim.
Yazıyorsun ya, dedi.’’
(Alıntı)
Sözcükler boğum boğum
Kirli na’şında ölüm dilleniyor
Marazi fırtınan da savrulan kâkülü
her yetim imge:
Mademki taş yerinde ağarıyor
Kalıbımı bastığım yetimliğim mi tek
nazire…
Hani efkârın kokusu yok ya…
Aşkın da kekremsi tadında
Şafağı atan geceye mi isyanı şiirin?
Bir diyez belki diyet
Söylenmeyen neyse şairin gelmişken
diline.
Karabasanlar ören telaşlı gezegen
Safsatalarla yol ayrımında nice
kafiye
Bir şiiri sınır dışı eden de
İçine sokan yüreğimde mi saklı
sanırsın bunca gizi de
Yok sayarsın sarkacını verilen
hükmün?
Koyu gözlerinde ölümün
Kenetlenmişliğin da ibaresidir
Tensiye ettiğim her dize
Belki yanılgısı belki yenilgisi
Saf kan mizacında masumiyetin
Bakracında yetim bir nazı bile
kovalarken
Şiirin titrek esaretinde.
Gün kaykılmış madem
Selamı sabahı da kesmişken evren
Yandığıma mı yakarırım?
Yakardığım kadar mı efkârı dağıtırım?
Ölümsüzlüğün kulpunda saklıyım
kendimce
Yazmaya durduğum şafağı bile
rölantiye aldığım
Şunca sapak…
Evhamlı gölgeler toz duman
Sahici sevgiler hani nerede saklıdır
bunca zaman?
Kalıbından taşan şık bir gülüş:
Bazukası mevsimin varsa yoksa
Belalı bir seviş.
Göğün boğumlarında kayan nice yıldız
Ellerimde dolunay tepeme çıkardığım
Bunca methiye mi tek sığınağım?
Örselenen varlıktan geride kalan
Bir çuval imgeden çıkar mı yoksa tek
bir ferman?
Aymazlığında göğün
Muradı dillenen öykündüğüm ömrün;
Sefasını sürmekse başka bahara
Cefamla yığılıp kalmadım mı şiirin
ortasında?
Bir manzuma bin bir yeis yüklü;
Bir seferi işi gücü kendine yolculuk
Bir nidadan arda kalansa hıçkırık
Başını bağladığım kadar kelamın
Yatıya kalan şunca hazanda mıdır
derman?
Tasası bakir bir şiirse şairin
devindiği
O hoyrat yel değirmeni;
Kazılı satırlara sandukamda mı saklı yüreğin
sönen feri?
Şimdi ilhamına yenik düştüm matemin:
İhbar ettiğim ömrün de süremediğim
saltanatı:
Nasıl ki
Yansız bir nizam
Vebali de boynuna mihrabın
Yansız bir sevda;
Kayrasında heceler gecenin yükü
Kabzasında da saklı şiirin hicvi:
Bir mahlastan sızıp da yüreği yoran
Bir mabedi bile yerle yeksan eden o
temenni
Elbette közünden arda kalan son
neferi şiirin
Yazmakla da tükenseydi keşke tüm
derdi.