Yer, gök, kan ağlıyor, yok mu hiç duyan
Sevgiyle kucak aç, bir can ol yeter
Nasıl nerde diye, yok mu hiç soran
Sarmaşık gibi sar, bir dost ol yeter
Ölüm var sonunda, çalacak zilin
Zamanı gelince, düşecek dilin
Kendi mezarını, eşecek elin
Doymaz mı hiç nefsin, bir dal ol yeter
Sen yaşarsın elbet, yuvanda mutlu
Yavrun kucağında, o baldan tatlı
Ve de yer, içersin, hep etli sütlü
İnfak yap unutma, bir el ver yeter
Ne yaptı sana bu, garip guraba
İşine gelmedi, kestin meraba
Hal hatır sormazsın, nasıl akraba
Derdini paylaşıp, gönül al yeter
İslam dini sana, ne emrediyor?
Fakir, fukarayı, gözetin diyor
Verdiğin zekatla, herşeyin koruyor
Yardıma muhtaca, bir kol ol yeter
Lütfiye Çanacık
09 Aralık 2019