ben senin her şeyin olamadım kadın 

avucunun içinden öpenin 

saçının tellerine ellerini takanın

kirpiğinden öpenin


ben senin hiçbir şeyindim kadın 

gün 24 saat bunu bal gibi bilirdim

hiçbir şeyim yokmuş gibi takılırdım

için için ağlardım


göğüm kapalıydı dört mevsim

güneşimi kapatmıştın kadın 

beni mahkum etmiştin kendine

özgür olmayı isterken


gözyaşları dökülürdü içime

sağanak sağanak, ıslanırdım

bir kol arardım sımsıkı sarılacak 

bir kanat isterdim altına sığınacak


ben senin sevdiğin adam olamadım hiçbir zaman kadın, 

iyi bir şey söylemediğin

güzel bakmadığın,

elini dahi tutmadığın


hiçbir şeyindim kadın

hiçbir kimsendim

kapanmayan yaramdın tamamlanmayan yanımdın kadın 


her tarafımda kahrın var

tam tekmil yalnızlığım var kadın

dökülüyor hazan yemiş yaprak gibi gülüşlerim

azalıyor bir takvimin sayfaları gibi canım


ben senin adamın olamadım kadın 

başka mevsimin yağmuruydun

başka baharın çiçeğiydin

başka elin tuttuğuydun


senden azat ediyorum kendimi kadın

kalbimin derinliklerine hapsediyorum seni

ruhumun karanlıklarına defnediyorum

 

Kaptan








( Kadın başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 11.01.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.