olmazlara gün doğurmuşum
suçlu suçlu bakıyor yüreğim
nedensiz sevilse de insan
yeşilsiz kurumuyor bataklık
davetsiz misafirmiş perşembe
boşboğazımın geçidinden ardıma düştü
çıkıverdi meczuba öykünen şair dilimden
içime çektiğim sensizliğin nefesi
-yağmur saçlarının dalgası hayalimi duruluyor
içim içim gözlerinde renkleniyor hüznün çiçekleri
yumuşak başına erguvan düşlerini çağrıyor
bahar yastığı rengiyle gün'eşim'
imge sarhoşluğunda vurgun yedi fikrimin goncası
zamanın dizleri büküldü imkânsız hayretime
sahiciliğin efsunlu dehlizine giriyordu benliğim
süpürdü sözün eğrisini kuşluk sonrasına
ve umuda bıraktı sahneyi umarsız
incinmişti sanki omuzundan düşen şal
yerdeki ipeğine süründü kelebeğin kanatları
güneş batıverdi sıkıntımın iç sesine
kırık bir yay çizdi yanımdan giderken Nesu bade'm...
