Çiçek dedin mi olmalı taptaze
Bakarken âşık, seveni pervane
Var mı böylesi doğallık nadide
Vazoyu süsler güzel Kazablanka
Filmle ünlendi ezel Kazablanka!
Cebelitarık sahil Fas’ta gurur
Zalime boyun bükmez dik durur sur
Her açışında cennetsi yapar kur
Misk-i amberdir kokar Kazablanka
Aşk ağıtları yakar Kazablanka!
Tomurcuğunda safiyeti yüklü
Asil soyunda meydan okur kökü
Ne kralı tanır ne de arar dükü
Aşk özlemiyle kokar Kazablanka
Bakan bir daha bakar Kazablanka!
Yar diyen verse yarinin eline
Dokunur o an kalbin bam teline
Ne güzel sözler dolanır diline
Neyse şer kiri yıkar Kazablanka
Seveni bilmez çıkar Kazablanka!
Doğdu o yerde Muhyiddin Arabi
Güneşi oldu insanın Zerkali
İbn Rüşd gibi Rönesansta dahi
İlmi toprağa ektin Kazablanka
Ne acıları çektin Kazablanka!
Kazablanka’ydı Endülüs’ün bir yolu
İlham alınan Rönesans’ın kolu
İslam şehridir hala dolu dolu
Hep seni çiçek bildik Kazablanka
Seninle dirlik bulduk Kazablanka!
Saffet Kuramaz