AYSUN


Dünyalar güzeli bir çocuktu Aysun,

Yaz tatili bitmiş, pazartesi dersler başlayacaktı

Hüzün yağacak bir bulut gibi,

Damladı damlayacaktı elâ gözleri,

“Baba” dedi,

“Ayakkabılarımın altı delik”

Ay parçası yüzüne bakamadı babası;

“Yağmurlar başlayıncaya kadar alırım”

Diye, mırıldanabildi sadece.

Aradan kocaman iki ay geçmişti,

Üzülmesin diye babası,

Bir daha hatırlatmadı yağmurların başladığını.

Cumhuriyet bayramıydı,

Aysun evi temizliyordu;

“Okula neden gitmedin kızım”

 “Bugün ders yok, bayram var baba”

“E bayrama gitseydin sen de”

Sustu Aysun, konuşamadı,

Babası görmesin diye ağladığını,

Günlerdir çıkamadığı sokağa çevirdi bakışlarını,

İnci inci yaşlar süzüldü gözlerinden.

Kaç gündür okula gitmiyordu,

Babası sabah işe gidiyor,

Akşam karanlığında dönüyordu,

Sınıf öğretmeni aradı sonunda;

“Kızınız okula gelmiyor”

Erkenden eve geldi adam,

Aysun, dünden kalan çorbayı ısıtıyordu annesine,

Hasta yatan eşine görünmeden,

Usulca mutfaktaki kızının yanına geçti,

Kısık ve yalvaran bir sesle;

“Okula neden gitmiyorsun  ciğerpârem?”

Kan kırmızısı iki damla yaş süzüldü

Buğulu bakan gözlerinden Aysun’un,

“Yağmur…”  dedi, gerisini getiremedi.

Ayakları ıslanınca çok üşüyordu,

Üşüdüğüne üzülmüyordu Aysun,

O’nu asıl kahreden, yürüyemeyen, konuşamayan

Felçli annesine bakamamaktı, hastalanınca,

Evdekilere belli etmemeye çalışsa da

Babasının her sabah “işe”  diye,

İş aramaya gittiğini, bulamadığını biliyor,

Üzülmesinler diye, susuyordu.

Annesi de duydu babayla kızını,

Gözyaşlarıyla ıslattı yastığını,

Adam, üç kurşunla vurulmuştu,

Kızının kan kırmızısı yaşlarından

 Birinci kurşunu gözlerine,

Acıyan sözlerinden

İkinci kurşunu yüreğine,

Yâri, sevgilisi, biricik eşinin gözyaşlarından

Üçüncü kurşunu gururuna yemişti.

Kan akmıyordu bedeninden,

Ruhu paramparça olmuştu .

“Kızım” dedi kızına,

“Hayatım” dedi karısına

“Ben…” dedi, üçüncü kelime takıldı boğazına,

Yüzünü döndü kapıya,

Sarsak adımlarla,

Ruhunu  sürükleye sürükleye çıktı sokağa,

Bir daha dönmedi evine,

Mazhar Osman’da bir ofis tutmuş kendine.

Dünyadaki bütün işsizleri işe almıştı,

Çocuklar;

Üşümesin,

Üzülmesin,

Okula gitsin, Ve…

Ve, Aysun’lar ağlamasın, diye.

   ASLAN YILMAZ

17 OCAK 2020 DÜZCE


( Aysun başlıklı yazı sürgünadam tarafından 18.01.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.