Sözcüklerin ihanetine uðradým günbegün ve rüþtünü ispatlamamýþ bir cümle olmanýn telaþýndayým. Ýçimdeki orman yangýný ve ölü bitkiler belki de aðacýn telaþýna yenik düþtüm ve ben de yandým yaþýn yanýnda. Yasýn dolduruþa getirdiði bir iklimim belki de devasa hükümlerin olduðu bir ana yasa lakin anne yüreðindeki yerimi de asla doldurmuyor hükümler ve sözcüklerin kefaretine ýsrarla paye verip tembihliyorum da kalemime ölene kadar özgür kalmasýný.

Kalan günde saklý yeminler; kalan zamanda saklý metinler elbet ifþa etmediðim binlerce duygu var ve ben, hangi ben olduðuma tam karar vermiþken soru bombardýmanýna tutuluyorum ve yaralý gövdeme üç beþ þiir yamayýp da sözüm ona yaþanýr kýlýyorum hayatý.

Gölgelerden çektiðim yok mu?

Ya, ben de bir gölge isem?

Gölge edenlere de teþekkürlerimi sunuyorum ki ana kýtadaki varlýðýma delalet tüm sancýlar. Günlük ihtiyaçlarýn da asla mübalaðasýný yapmadan kýt kanaat yaþýyorum ve yasýyorum da.

Erguvanlardan þikâyetçiyim ki gül bahçeme dadanan bülbülden de hele ki çektiði çile nasýl ki dilinin de pervasýzlýðýndan ve ben çiçeklerimi yoluyorum aslýnda içimdeki orman yangýnýnda sadece kalemimi kurtarýyorum ve telaþla çýkýyorum basamaklarý. Aþkýn asasýna dönük yüzünde hüznün hala da sevmeyi dileyebiliyorum ve seviyorum da üstelik haberleri yok iken ne de olsa ben sadece bir alt yazýyým ve þimdi kucaðýmdaki odunlarý da atýp ateþe…

Tutuþan nice þey belli ki rahmetin de ta kendisi y/andýðým ve azýða aldýðým her renk üstelik hangi renk olmam gerekiyorsa da deðil kim ne renk görmek istiyorsa belimdeki ebemkuþaðýnda.

Rotam.

Lanet rotam.

Rutin seyri ömrün ve sefasýndan çok cefasýna aþina iken kâinatýn yine de bahþedilen her acýyla ve imkânsýzlýkla içli dýþlýyým þimdi kürüyorum geceyi ve az sonra yaðacak karýn hazýrlýðýnda içimdeki okula kar tatili ilan ediyorum lakin kalem söz dinlemiyor ve sefil benliðim seken kurþun misali ve her nasýlsa kör noktasýna denk düþüp de…

Yarým kalan hikâyelerimi tamamladým iþte ve yarým kalan þarkýlar da ezberimde yine de güme giden ömrün akla zarar tutarsýzlýðý ile hesaba çekiliyorum üstelik ben, benlik tasasýnda deðilken artýk kim neyin peþinde ise ve sevgiden yana da sunuyorum fermaný elbet kulluk sýfatlarýmdan yana hayli dertli ve yaptýrýmý olmayan bir dilekçe ile de taahhüt etmiþken…

Yolum düþmüþken notere…

Ve de en yakýn akrabam iken baþkâtip.

Sözcükler kan kaybýndan yana hayli mutlu ne de olsa onlarýn varlýðý yüreðimde kaynayan kazan’ýn sermayesi. Ýlla ki baþ koyacaðým illa ki evrene kafa tutacaðým ve biliyorum da baþýmý nerede eðmem gerektiðini ve seve seve O’nun katýnda yaþýmý ve yasýmý sunuyorum ve bahþedilen Ýlahi Aþkýn rahmetinde piþmek adýna huzurluyum gerçi hali hazýrda yaþadýðým dünyadaki ahaliye bunu izah edemiyorum ama latife yapsam da zaman zaman illa ki bekliyorum lanetin sonlanmasýný ve adýný anmadan deðil günüm aným geçmiyor ve büyüyen devasa aþka baþ koyduðumu da için için feryat ediyorum duyulmazlýðýn indinde þakýyan iç sesimle hemhal sefil cümlelere de yakýn durmanýn verdiði mutlak huzurla.

Az evvel pencereye konan ölü kuþ biliyorum ki ölümünden ben sorumluyum ve düþünce gücümle de onun yaþadýðýna inandýðým kadar ve yasýn muadili ikircikli damlalar az evvel konan yüreðime günlerdir kovaladýðým sefil kelebek ve yavru bir kedinin az evvel içimi titreten sesi kýsaca tüm þahitlerim; kýsaca þiir olmaya aday tüm hüznü cihanýn belki de körelen zamanýn devasa týrnaðý hani pençesinden son anda kurtulduðum iblisin bir de meleklerin safiyetine eþlik eden zincir ve kurcaladýðým hayatýmda bir kurgu olmasýný dilediðim mazim.

Ýþinin ehli kim ise en çok da insanlýðýndan sorumlu…

Ve mevsimin kiri deðil de kifayetsizliðine yenik düþüp kandýðým bahar havasý ve hala titreyen ellerimden kayan ettiðim dualarýn da rahmeti iken içimde saklý tuttuðum umut ve þiir yürekli insanlarýn varlýðýna duyduðum inançla yolunu gözlediðim Allah dostu insanlar.

Bir isim.

Tükenmiþ sýfatlar.

Türeyen yalnýzlýk.

Büyüyen rahmet.

Devasa bir koza aslýnda býçkýn aslýnda süzgün aslýnda sürgün edilmiþ düþlerin içeri doluþtuðu.

Randýman alamadýðým hangi günse insanlýðýmý sorguladýðým ve hangi resim karesi ise ben sadece bir noktaya denk düþüp de ürkünç coðrafyalardan firar eden yetim imgelerin de maðduriyetine eþlik eden aksanlý þiirler ve endamlý masallar elbette yaratýlar insan elinden çýkan bir resim gibi ve yüce Yaratan her þeyde O’na delalet tüm yaslý gözlerde þakýyan bir coþku gibi ruhun da albenisine eþlik eden tutkulu mizansen.

Töhmet altýnda kalan bir þarký belki de nakaratý unutulan.

Ve bir resim, kayýp ressamýnýn peþinden koþan.

Ve bir nota dikte edilen.

Bir rota arz edilen.

Bir noktaya duyulan özlem lakin üç noktayla hayatý geçiþtiren…

Ýzahý var ya da yok kimi þeyin ve ben, içimdeki misafiri de yatýlý kalsýn diye ikna etmiþken elbette düþ gücüme yenik düþtüðüm nice yazý ve þiir bir bir öykündüðüm aslýnda huzurun da adresi iken…

Dönüp de b/aktýðýmda geriye…

Yoksa dönmeye bile deðmez deyip de gözümü ve yüreðimi ufka diktiðim mi?

Anda saklý bir tutkuyu hala þiir olarak da yorumlayabilirken belki de neye denk düþtüðümü hala çözümleyememiþken.